Di mong kabasol nganong nalumay ko sa mga pagkaon nga ako lang gilabay-labayan niadtong Huwebes. Kay gawas nga wa koy paniudto niadtong higayona, nga mahimong nakahimong mas madanihon sa mga pagkaon nga giladlad, nagtuo ko sa kadako sa papel sa pagkaon, uban sa maanindot nga mga talan-awon, makasaysayanong mga suroyanan ug kasayon sa pagbiyahe, pagpahigam sa mga dumuduong.
Maong mangahas ko paghatag sa mosunod nga talaan sa akong kinaham nga mga pagkaon:
Inun-onan. Nakatilaw na kog nagkalainlaing isda nga gi-un-onan, gikan sa labing baratuhong budburon ug bulinaw ngadto sa labing mahalong salmon ug pugapo, apan ang labing lamiang inun-onan alang nako mao lang gihapon ang tulingan;
Humba. Labing lami nga akong natilawan maong humba nga giagi unag adobo sa among tigpaminaw nga si Matt Canon sa Talamban apan ganahan kong mosuway sa pangandak ni Edgar Gutierrez nga mas lami ang humba nga tin-aw og sabaw sa Sibonga;
Inasal nga manok Bisaya. Kinalamian ang sa Neo-Neo apan giingnan kong Mayen Tan ug sa ubang nanglibot sa exhibits sa Waterfront nga mahimong pakamatyan ang lami sa bus-ok nga manok Bisaya sa Dumanjug; ug
Inasal baboy. Hangtod karon naglibog pa ko unsay kinalamian-ang kakuwang bag tambok sa Cang's, ang kabasa sa CNT, ang isog nga timpla sa Rico's (ang paboritong Erap), o ang ka-inato sa Talisay.
Sa di pa diay ko malimot, gihatagan kog bakasi sa booth sa Alcantara. Naproblema ko dihang nayabo ang sabaw sa lobby sa Waterfront. Maayo na lang kay nakakita mig putos sa Duty Free. Hastang iro sa five star hotel wa mahibung sa talagsaong baho nga nilabay niya.