Kung kaya ang mga tao sa daigdig nauubos;
Ang trahedya’t kalamidad na sa mundo’y dumadagok
Itinuring ng marami na parusa sa sinukob!
Ah sa US ang twin towers sa Nueva York pinabagsak
Libu-libong mga tao ang nasaktan at nautas;
Sa Great Britain — pinasabog terminal ng mga bus
At doon ay kay dami ring mamamayan ang natodas!
Sa Bangladeh ay bumaha at libo ang napalungi,
Sa Iraq ay patuloy pa na maraming nasasawi;
At dito sa Pilipinas may trahedya’t calamity
Na tumama kaya tayo’y nakalublob sa pighati!
Kung kaya sa ating bansa ang trahedya ay naganap
Nang sa kinang ng salapi ay marami ang naghangad;
Kalamidad ang isa pa na sa ati’y nagpahirap
Nang sa Quezon at sa Leyte ay maraming nangautas!
Ang Diyos ay di marunong magalit at magparusa
Pagka’t Siya’y Amang tunay na laging kumakalinga;
Kaya tayo sa daigdig kadalasan ay masaya
Pagka’y tanging hangad ng Diyos — tayong lahat lumigaya!
Kaya tayo’y hindi dapat na mag-isip ng taliwas
Sa gawain at hangarin ng Diyos na lumilingap;
At sa halip ang isipin: Kaya tayo’y nanlalagas
Sa dami ng kasalanan na sa baso’y lumiligwak!
Mayro’n tayong kasabihan: Kapag puno na ang salop
Ang sumobrang mga bigas atin itong kinakalos;
Tayo na ring mga tao sa trahedya’y pumapasok
Para tayong gamugamong sa liwanag natututpok!
Pero ito’y hindi gawa ng Diyos na maawain
Kundi ito’y kamaliang ang may likha’y tao na rin;
Away dito — away doon ang gobyern at NPA
Tayu-tayong mga Pinoy iba-iba ang damdamin!