Ay iisang plato ang nakakainan;
Ito ay malapad at malaking tingnan
Kasyang-kasya rito ang kanin at ulam!
Nakapagtatakang sa tuwing kakain
Ang naturang plato ang napapahain;
Pag sumasandok na ng ulam at kanin
Ang plato ring ito magnetong kuhanin!
Sa hanay ng platong nasa paminggalan
Laging nadarampot ang platong makinang;
Naakit ako sa magandang design
Bulaklak at dahon sa may tagiliran!
Sila’y pitong platong ang uri’y iisa
At pare-pareho ang disenyo nila;
At sa pitong ito’y laging napupunta
Sa mga kamay ko ang platong kaiba!
Kaya ninais kong ngayon ay sulatin
Ang nasabing platong nasok sa damdamin:
Hindi naman basag ay may pingot mandin
At hindi rin mantsa o parteng maitim!
Marahil kung kaya ang plato’y naukol
Sa aking pagkain kapag nagugutom;
Ang naturang pingot nagsisilbing hukom
Sa nagawang mali ay parusa ngayon!
Dahil ang buhay ko ay hindi perpekto
May nagawang lisya nang kasikatan ko;
Sapagka’t mahina ay natukso ako’t
Sa ibang bulaklak ako’y nakisamyo!
Ngayon ay tapos na panahong nagdaan
Kaya tapos na rin mga kabaliwan;
Ang pingot na plato sa aming tahanan
Ay pagkakasalang hukay ang naiwan!