Pinaalam at hiniling ni Lito sa taga-usig na iapela ang desisyon ng RTC Br. 57 dahil nasa kontrol at direksiyon nito ang kaso. Pinagpasa-pasahan ang kahilingan at masugid na pagtunton ni Lito sa mga taga-usig hanggang naatrasado ng isang araw ang pag-aapela. Isinampa lang ang abiso ng pag-apela sa RTC Br. 57 noong December 19, 1996 samantalang dapat isinampa ito noong December 18, 1996. Kaya dinismis din ng RTC Br. 57 ang apelasyon ni Lito. Tama ba ang pagdismis sa apelasyon ni Lito?
Mali. Mapapatawad ang isang araw na pagkaantala sa pagbibigay abiso sa pag-apela dahil masugid naman si Lito sa kanyang intensyong iapela ito. Hindi niya kasalanan ang pagkaantala. Sinalang-alang niya ang kapangyarihan ng taga-usig na may kontrol sa kaso. Ang tag-usig lang ang hindi agad kumilos. Hindi dapat si Lito ang parusahan dahil sa mabagal na pagkilos ng taga-usig. Hindi mapapayagang mawalan ng karapatan madinig ang isang tao sa apelasyon dahil lang sa kabagalan ng taga-usig. Higit na mapaglilingkuran ang kapakanan ng hustisya kung ang kaso ay mapapasiyahan sa pamamagitan ng pagdinig dito sa halip na idismis ito dahil sa teknikalidad. (Remulla vs. Manlongat, G.R. 148189, November 11, 2004)