Berhin pa si Eba

“Carlo, please. Ayaw’g ipadayon ang buot mong buhaton. Please.” Pagpakilooy ni Mira nga nagkurog na ang tingog diin dili hisabtan nga kalisang. Si Carlo usab sama sa tawong misaka sa bukid nga gustong maabot dayon sa tumoy nga bahin samtang ang gininhawa nag-abot tungod sa kakutas. “Ayaw lagi paglugnot. Kadiyot ra kaayo ni, Mir.” Mipadayon pa ang lalaki sa buot nga buhaton. Mikipi og maayo si Mira ug tungod niini napungot si Carlo.  Gisumbag ang duha ka paa sa babaye.

“Arghhhh... Carlo.” Si Mira nga miutong sa kasakit nga daw kawad-an na sa iyang kusog. Wala na sab kapugngi ni Mira, naglumbaanay na sa pagpangagas ang mga luha niini. Busa, gawasnon nang mo-agi sa dapit ang mapangahasong linalang. Apan bisan pa sa maong kagawasan sa pagsubay sa hilit nga dalan, naglisud gihapon si Carlo. Nagpundo’g igong laway ang lalaki, gitapion ang mga tudlo niini sa dila ug nagkuha’g dyutay aron ikabutang sa tumoy sa hinagiban nga gustong molungkab sa pultahang kinandadohan. Human mabuhat kini ni Carlo, gisugdan na usab niya pagduot ang heramenta. Daw kawatan nga milungkab sa balay nga kinandadohan pa.

“Ummm..” ni Carlo pa nga mora gyud og gihugpaan sa dautang elemento sa kahighawaos.

“Aray..arghhh..” si Mira nga miutong og maayo nga daw dili masabot ang gibating kasakit nga may pugos nga misulod sa kinandadohang balay. Pipila lamang ka segundo, nagmalampuson ang ulitawo. Way nahimo ang babaye kay nawad-an na man siya sa kusog. Si Carlo nga nagpatong, daw baboy nga miungad sa daw basang palibot samtang pasaka ug paubos ang lihok sa lawas niini. Gibati ni Carlo ang tumang kalami sa gibuhat. Pagbati nga wala niya hisabti kay sukad masukad, kadto pa siya makasinati ug ingon niini kaanindot nga pagbati diin ang iyang heramenta daw gipusa tungod sa kahuot. Si Mira usab, mipiyong na lang, ang pagkurog inanay nga nahanaw, ang kasakit nga gibati dili pa lang gyud dugay naminos-minosan.  Ingon og naanad na lang sab siya nga may pasulod-gawas sa iyang balay.

“Oh Mira, kaanindot mo.” Ni Carlo pa nga naghangos nga sa dili madugay mopaka na ang masipang buto sa iyang armas de fuego.

“Carlo, Carlo. Husto na. Hapdos” matud pa ni Mira nga wala panumbalinga ni Carlo. “Ahhhhh.” Hinay nga pagtuaw sa ulitawo kay naabot na sa kinatumyang bahin iyang pagsaka sa bungtod sa Himaya. Human makapagawas, gibuwag ang lawas sa lalaki sa kaliwat ni Eba. Patihaya diha sa balas. Samtang si Mira usab, gikuha ang sapot niini, dayon mipungko. Medyo nagkurog ang babaye tungod sa gibating kasakit. Milingi ang ulitawo sa nahimutangan sa babaye ug gihikap ang paa niini.

“Ayyy.” Matud pa ni Mira nga nakurat ug gilikay ang paa gikan sa mapahimuslanong kamot sa lalaki. Milingkod ang lalaki tupad sa babaye.

“Mir, wala ko magtoo nga..” naputol ang buot isulti sa lalaki..

“Nga dili na ko virgin? Ikaw ang unang lalaki nga nakakuha sa akong pagkababaye Carlo.” Matud pa ni Mira nga nagsige og bakho. Nagsagol ang gibati sa babaye.

“Nganong wala man ka mag-ingon nga wala pa diay ka makatilaw og lalaki?” matud pa sa ulitawo.

“Sa akong paglugnot, nagpasabot lang kadto nga wala pa ko makasulay Carlo. Dili unta ko gusto nga ipadayon to nimo pero mapugsanon ka.” Matud pa sa babaye. “Ayaw na paghilak Mir, sa sinugdanan lang na. Ma-anad ka ra unya.” Matud pa sa ulitawo dayong kuha sa iyang trunk ug gisul-ob. Hinay usab nga gisul-ob sa babaye ang iyang two piece.

“Karon nga nakuha na nimo ang akong pagkababaye Carlo. Unsay imong plano?” Pangutana sa babaye nga nagpamahid sa iyang mga luha.

“Unsay buot mo’ng ipasabot?” pangutana agi’g tubag sa pangutana sa babaye. “Kun magbunga ang imong gibuhat nako. Kun magsabak ko. Pakaslan ba ko nimo?” laing pangutana sa babaye. (Sumpayan)