Daman sa udtong tutok

Pasado alas tres sa kaadlawon mibangon ko. Nangandam ko sa akong kaugalingon. Nahigmata si Kris sunod kanako.

“Sayo ka man nga nagmata, Dar,” niya pa.

“Mosakay ko sa unang biyahe paingon sa Tagbilaran. Dayon mosakay ko’g barko paingon sa Cebu,” matud ko.

Mibangon si Kris ug miadto sa kusina. Gitimplahan ko niya’g kape aron mainitan ang akong tiyan sa dili pa mobiyahe. Gihatagan pud ko niya’g kuwarta.

“Pag-amping didto, Dar, ha?” matud ni Kris diha nga mikanaog na ako sa hagdanan sa ilang pinuy-anan.

“Salamat sa pahinumdom, Kris,” nako pa nga milingi kaniya ug nagbilin og pahiyom.

Wala madugay, may nagsingabot nga bus sa akong nahimutangan. Gipara nako ang bus.

Paghunong niini sa akong tungod, mikanaog ang konduktor ug gialalayan ko sa pagsakay.

Diha nga nagdagan na ang sakyanan, inanay akong giganoy sa katulogon. Buntag na sa paghiabot sa akong gisakyan sa Tagbilaran City.

Gikan sa terminal, misakay ko’g traysikol padu’ng sa pier aron mosakay na usab og barko paingon sa Cebu aron adto manimpalad ug sa tinguha nga makalimtan ko ang akong mapait nga kasinatian. (Sumpayan)