Daman sa udtong tutok

Gula 10

Mitikuskos si Coco sa gibati’ng kasakit nga naigo sa akong pagpatid. Dihadiha midagan ako palayo kaniya. Gibiyaan ko ang akong mga linabhan nga gisulod sa dakong planggana.

Midiretso ko’g pauli sa balay.

“Hain man ang imong mga linabhan?” Gisugat ako’g pangutana ni nanay Ludy. “Ngano nga mipauli ka man nga wala’y dala.?”

Wala dayon ko makatubag. Natulala ko. Nagpamalandong ako sa daklit kun unsa’y akong itubag sa pangutana nga gipasupot sa akong inahan.

“Tubaga ko, Darlene,” ni nanay Ludy pa. “Nganong wala nimo madala ang imong mga linabhan?”

“Ku-kuan, Nay,” nako pa. “Bug-at man gud kaayo. Dili nako madaog. Ipakuha na lang to ni Tatay.”

“Mao ba?” ni Nanay. “Unya, nganong mura’g duna ka may gikalisangan?”

“H-ha?” nahakanga ako. “Aw, ku-kuan...gi-giatangan man gud ko’g sawa sa dalan.

Maayo gani kay nakabantay dayon ko ug nakalikay. Mao nga nagdagan ko’g pauli dinhi.”

“Diay ba?” matud ni nanay Ludy. “Sige, pag-ilis na kay ipakuha pa nako sa imong amahan ang mga linabhan didto sa tubod.”

“Oo, Nay,” mitando ko. (Sumpayan)