Gibato si Jesus

Malipayon sa ilang panagtipon ang magtiayon nga sila si Esabel ug Jesus sulod sa kinse ka tuig na nila nga panag-uban sa salag sa kaminyoon, lunlon kalipay ang ilang gibati, tungod sa hugot nila nga gugma ug pagsalig sa usa’g-usa.

Apan sa dihang nagsingabot na ang Semana Santa, nahibulong pag-ayo si Esabel kay kalit nakahukom ang iyang bana nga si Jesus nga magpalansang sa krus.

“Naunsa ka Jesus!” unsay nasulod sa imong ulo, nganong magpalansang ka sa krus? ni Esabel ngadto sa iyang bana “Esabel adlaw karon sa pagpasakit sa akong sangay nga si Jesus, busa magsakripisyo kita magpalansang ako sa krus para mapasaylo ang atong mga sala,” matud ni Jesus ngadto sa iyang asawa.

Naglibog pag-ayo si Esabel, kun unsa ang sala nga nahimo sa iyang bana. Ngano nga gusto kini nga magpalansang sa krus, dili siya kumbinsido sa rason ni Jesus, busa iyang gipanid-an ang iyang bana.

Usa ka gabii niana, wala nasayod si Jesus nga gisundan siya sa iyang asawa, didto siya nipaingon sa usa ka dakung punoan, sa kahoy’ng nangka, nga nahimutang atbang sa balay ni Chona, ang sikseng babaye nga nagtrabaho sa usa ka night club didto sa siyudad. Nakita ni Esabel ang iyang bana ug si Chona nga nagromansa samtang hugot nga naggakos ilawom sa punoan sa kahoy, wala maka antos si Esabel sa iyang nakita, ni punit kini sa bato dayon singgit sa kusog nga tingog.

“Mga mabudhion!” ug gihunat sa paglabay ni Esabel ang bato nga diha sa iyang kamot, nakadagan si Chona, samtang maayo nga pagkaigo sa bato ang ulo ni Jesus.

“Pasayloa ako Esabel, dili na ako mo usab” pangaliyupo ni Jesus ngadto sa iyang asawa nga nagkadugo ang ulo.

Gibati ni Esabel ang kalooy sa iyang bana, nakita niya nga  kinasingkasing kini nga nagbasol sa iyang mga sala. Karon natungkad na ni Esabel ang tanan, kun ngano nga magpalansang ang iyang bana nga si Jesus didto sa krus. (Katapusan)