Siya ug ako sa kangitngit

Wala ko makatulog. Nagpaniid lang ko sa mga lihok ni agaw Paulo bisan tuod nagtalikod ko niya. Paglabay sa pipila ka gutlo, nahuman na tingali siya’g panigarilyo kay namatikdan ko man nga mihigda na siya ug mibukot sa habol.

Taudtaod, nabati ko nga mihagok na si Paulo. Mihinay ko’g liso paatubang kaniya. Gitutokan ko’g maayo ang iyang panagway. Malinawon siya’ng natulog. Nahinanok siya’g maayo. Natagbaw g’yud tingali pag-ayo pagpahimulos kanako.

Wala lang tuyoa, misurok ang akong dugo nga nagtan-aw niya.

Mibalik ko’g takilid patalikod niya. Naibog ko’ng nagpaminaw niya nga naghagok. Gusto na unta ko’ng matulog apan ingon sa nawala na man hinuon ang akong duka.

Kaadlawon na sa diha’ng nakatagpilaw ko. Minanok ang akong kinatulgan. Hapit na ang kabuntagon sa diha’ng akong namatngonan nga mitapuko si Paulo nako.

Milimbag ug mikisikisi ko apan iya ko’ng napugngan. Giukoban niya ang akong mga ngabil. Unya mikiat na ‘sab ang iyang mga kamot sa pagpanghinol sa sensitibo’ng mga parte sa akong lawas.

Wala maglangan si Paulo. Giangkon na usab niya ang akong pagka babaye. Gipiyong ko ang akong mga mata, dili tungod kay gusto ko’ng makabatyag sa kalalim sa iyang gibuhat, kun dili tungod kay gingil-aran ko’ng nagtan-aw sa iyang panagway nga nagdung-aw nako. (Sumpayan)