Mga mata ni Leoncio ungo

Kanunay nga magpuwa ang mga mata ni Leoncio. Mura’g kanunay siyang gipiskat. Si Dario nga suod niyang higala nakamatikod na niini apan maikog lang siyang mangutana kay basin og malain unya kaniya ang iyang higala.

Mao ra ba kini tigsulbad sa iyang mga problema labi na kung magproblema siya’g kuwarta. Anak og adunahan kini si Leoncio ug siya maoy nakasunod sa tanang mga kabtangan sa namatay niyang mga ginikanan nga namatay sa disgrasya sa nakras nga eyroplano. Apan mao lagi mura’g mga mata sa langgam nga gansiyang nga kanunay lang magpuwa ug hilabihan ra ba gyung puwaha.

“Sayod ko, bay Dario nga dugay ka nang nahibulong nganong kanunay’ng magpuwa kining akong mga mata,” ni Leoncio pa ngadtong Dario. “Abi nimo bay kay suod man ta no, sultihan tika ug ayaw panabi ni bisan kinsa ha, ako, bay Dario, usa ka mangtas nga ungo ug duna na koy daghang gibalbal. Pero dili ko dinhi sa ato mamalbal, adto ko didto sa layong dapit.”

“Di ko motuo bay Leoncio uy, komedya ra na nimo nako,” ni Dario pa nga nagpahiyom. “Ungo gud tawon.”

“Ugma sa gabii, aria unya ko sa balay aron imong masaksihan ang mahitabo sa akong pagkatawo, maayo ugma sa gabii kay mosubang na ang takdol nga buwan,” ni Leoncio pa.

Tuod nianang pagkaugma sa gabii miadto dayon si Dario sa balay nilang Leoncio. Mingaw sa iyang pag-abot. Apan diha si Leoncio misugat kaniya nga miabi-abi. “Dali, bay Dario ari ta sa may beranda, maayo kay misubang na ang buwan. Dali, bay...” ni  Leoncio.

Taudtaod maoy nakita ni Dario nga nausab ang bayhon ni Leoncio ug kalit lang nahimo kining usa ka dakong langgam nga itom ug milupad kini nga misakdapsakdap kang Dario. Ug nadungog ni Dario ang tingog ni Lencio.  “Bay Dario, tuo na gyud ka...!” (Kataposan)