Isla Paraiso

Gula 79

Unya wala kapugngi ni sister Veronica ang pagpanaligdig sa iyang mga luha. Wala siya makasabot kun unsay hinungdan sa iyang paghilak. Wala siya makatugkad kun gisakitan ba ang iyang balatian. Basta ang nahibaloan lang niya mao nga aduna siya’y gihilakan. Dili lang niya matumbok kun unsa kini.

Mihinay pagbangon si sister Veronica gikan sa gihigdaan nga kama. Binanwagan sa kahayag sa lampshade sa sulod sa lawak, gidulog niya ang nahimutangan sa gamay nga altar sa sulod sa maong kuwarto. Gihinay niya pagpiko ang iyang mga tuhod. Naghilak, may pangaliya nga nanglugwa sa iyang baba. Nangilaba siya sa makagagahom. Nangayo og kalig-on sa kaugalingon sa paglahutay sa mga pagsulay. Gihangyo niya ang Langit sa paghatag kaniya sa balaanong kahayag aron mawagtang ang tanang kalibog nga migapos sa iyang hunahuna.

Human sa maduloton nga pangamuyo, mihinay pagtindog ang madre. Niining tungora, milunga na ang iyang mga luha. Milingkod siya sa ngilit sa kama. Nabatyagan niya nga inanay miluag ang iyang kahiladman. Gamhanan gayod ang Diyos, nakatuaw siya sa hilom.

Unya takulahaw lang, milakdop na usab sa iyang hunahuna si Rey. Oo, si Rey, ang lalaki nga sulod sa dugay’ng panahon nag-antos ug nagpailob nga iyang kaluy-on. Sa laing higayon, nakasukot siya sa iyang kaugalingon kun unsa gayod si Rey alang kaniya. -- Sumpayan pa