Isla Paraiso - Gula 22

Apan karon nabanhaw ang iyang paglaom. Wala na si Jonathan, ang kanhi hinigugma ni Veronica nga maoy hingpit niyang karibal sa gugma sa dalaga. Higayon na ni Rey karon. Dili niya palabyon ang bililhong kahigayonan.

“Gikasubo ko, sister Veronica,” ni Rey pa, “nga gitugaw  ko ang imong pagpahulay. Nasayod ko nga gikapoy ikaw sa biyahe ilabi na nga nakasinati kita’g kakuyaw kaganina.” Gipahinumdoman niya ang madre sa nahitabong pag-hold-ap sa tulo ka lalaki sa bus nga ilang gisakyan diin siya ang nakaluwas sa mga pasahero ug ilabi na gayod kang sister Veronica nga buot untang lugoson sa usa ka hold-aper.

“Okey lang, Rey,” ni sister Veronica pa. “Apan tinuod nga mibati gyud ako’g kahibulong kun nganong nahitungha ka dinhi niining mga orasa.”

“Sa gikaingon ko na, sister,” ni Rey, “ang gahom sa akong pagbati maoy nagtukmod kanako sa pag-anhi dinhi.”

Miduko si sister Veronica nga wala makaharong sa dihang iya kining gitutokan. Wala kini makatingog sa iyang gipamulong.

“Sister Veronica, pasayloa ko nga sa laing higayon,” ni Rey nga nagpadayon sa pagtutok kang Veronica nga nagduko, “pangahason ko ang pagpadayag kanimo sa akong gibati nga sukad pa kaniadto, gihambin ko sulod sa akong dughan. Niining higayona, nasayod ko nga mas dako ug bug-at kining gihimo kong pagpangahas. Apan...”

“Igo na, palihog...” salo ni sister Veronica.  Sumpayan pa