Maria Magdalena - Gula 233

“Let’s make it plain and  simple, Maria. Pareho tang may panginahanglan nga lawasnon. I can fill your needs samtang wala ang imong bana,” nagkanayon si Victor.

“Di ko gustong magluib niya,” maoy akong tubag.

“I know. Mao nay hunahuna sa matag tawo. Pero usahay ang situwasyon mohatag og chances sa mga butang nga dili unta angay himuon.”

Pero nagpugong gyud ko. Wala ko magpatental. Wala ko magpadala sa mga hulhog ni Victor. Napakyas si Victor sa iyang tuyo nako.

Dugay ko miabot sa SM tungod kay nag-aginod man ang dagan sa taxi samtang nag-estoryahanay mi si Victor. Pagkahuman sa akong tuyo sa SM, mipauli na ko sa balay sakay sa laing taxi.

Pagkabuntag sayong mi-text si Victor kanako. Tulo ra ka pulong ang iyang gi-text: “I love you.”

Wala ko mo-reply sa iyang text. Apan nagpusot-pusot na hinuon ang text messages nga iyang gipadala nako. Dihang wala gyud ko mo-reply, nanawag siya sa akong cellphone. Gitubag ko na lang ang iyang tawag.

“Wa ko makatulog gabii,” nagkanayon si Victor sa among panagsulti sa cellphone. “Ikaw ang kanunay kong gihunahuna.”

Wala ko motingog. Misantop sa akong hunahuna nga gibulada lang ko ni Victor.

“I need you, Maria,” nagkanayon si Victor. -- Sumpayan pa