Humot ang bulak nga dala sa mangtas

Nia na sab si Ador sa balay nilang Conchita niini karong gabhiona. May dala siyang tulo ka lab-as nga mga bulak.Ug kay wala man mahimuot si Conchita ning pagpamisita karon ni Ador sa dalaga,nangayo’g pasaylo ang ulitawo.

“Sorry, ha, Ching, kun wala kay gusto sa dala kong mga bulak,” ni Ador pa. Mipahiyom siya apan mugtok kaayo ang nawong sa dalaga.

“Dili gyud ko gusto nga moanhi ka dinhi sa amo,” ni Conchita nga wala mutan-aw sa ulitawo.

“Apan, Conchita, mahal ko ikaw.”

“Duna nay lalaki nga akong gipili, uy.”

“Duna diay, kinsa man?”

“Dili na importante nga masayod ka. Sige na, uy, lakaw na.”

“Sige, Ching adto na ko. Pero, timan-i ni nga sukad niini karong adlawa imo na ko kanunay’ng hinumdoman.” Ug nanaog dayon si Ador. Kini si Ador mao ang anak nilang Osting-Benita ang gidungog-dungog nga mga ungo kay dunay nakakita nga nagtuwad ug duna say nakakita nga namugno ang magtiayon didto sa silingang baryo ug dihang gipusil dali ra kuno silang nakalupad.

Unya mikaylap ang balita nga si Ador namatay kay nadunggaban ug matud pa biktima kuno sa paregla. Pero si Henyo nga manunupi miingon nga nakita man kuno si Ador nga nagtuwad sa may ilawom sa dakong punoan sa kolo maong gidunggab ni Simeon bagis.

“Mao ba, patay na diay si Ador,” ni Conchita nga mora’g gibati og kahinugon sa nahitabo ni Ador. Tinuod nga wala gyud siya’y pagbati ni Ador apan diha na unta’y gamay’ng paglaom nga mikumpayot sa iyang kasingkasing nga malagmit duna pay ingnon tang makausab sa pinitik sa iyang kasingkasing. Buotan baya si Ador ug mao kini iyang ganahan. Apan nabugnaw lagi siya dihang gisultihan siya sa iyang inahan nga kaliwat sila si Ador og ungo.

Unya usa ka gabii nakurat si Conchita sa kalit nga pag-alimyon sa kahumot sa lahi nga matang sa bulak. Ug nahinumdom siya nga ang maong kahumot mao ang kahumot sa mga bulak nga pagadad-on ni Ador sa matag higayon sa iyang pagpamisita.

Iyang gisultihan si nanay niya Caridad bahin sa alimyon sa bulak nga kanunay niyang mapanimahoan, labi na gyud panahon sa gabii. Ug mao kini ang bulak nga dad-on ni Ador sa iyang pagpamisita sa dalaga.

“Kada gabii gyud na, Nay, di ko katulog,” ni Conchita pa namuwa ang mga mata kay kuwang sa tulog.

“Da, ayaw na na’g hunahunaa, uy, Conching, kay makadaot na sa imong lawas,” ni nang Caridad pa. “Maoy hunahunaa nga wala nay lalaki nga kaliwat og ungo nga nangulitawo nimo.”

Wala na mutingog si Conchita. Unya usa ka hapon dihang miadto si Conchita sa sapa aron maligo may usa ka maukitong mata nga nagbantay kaniya sa hilom. Gisundan siya niini. Ug dihang nakahubo na si Conchita sa iyang sinina kalit gigakos siya ni Simeon bagis ug gidigo sa iyang mga halok ang dughan ni Conchita kinsa misinggit og pakitabang apan layo ang sapa ug way nakadungog sa iyang pagsinggit.

Unya kalit lang may mitumaw ug gituok si Simeon. Ug nakugang si Conchita kay si Ador ang miluwas kaniya gikan sa manglulugos nga Simeon.

“A-Ador buhi ka,” ni Conchita nga wala makatuo sa iyang nakita. “Di ba pa-patay ka na man...”

“Dili ako mamatay, Conchita, ug kun ngano? Mahibawo ka ra unya. Ug palihug lang, ayaw ipanabi ni bisan kinsa nga buhi ko...” seryoso ang tingog ni Ador.Unya may gidunol siya kang Conchita, usa ka pungpong sa bulak nga lab-as ug ang kahumot niini sinati na sa panimhot ni Conchita.

“Kahumot sa imong mga bulak, Ador,” ni Conchita pa.

“Salamat, kanang mga bulaka alang gyud na kanimo.”

Nianang pagkagabii, nahibulong ang inahan ni Conchita kay nakita man niya ang dalaga nga nagsimhutsimhot sa dala niini gikan sa sapa. Gihumotan pud si Caridad sa alimyon sa mga bulak. Nay, gikan baya ning Ador, kining mga bulaka,” ni Conchita pa sa seryoso nga tingog. (Kataposan)