Maria Magdalena

Subling gihagkan ni Bob ang akong ngabil. Milahos ang iyang paghalok sa akong liog ug dughan. Nanglumoy ko sa kalalim sa gibuhat ni Bob. Wala na ko makatutol dihang gihinayan na gyud niya’g hubo ang akong tabon. Gipiyong ko na lang ang akong mga mata ug nagpaabot sa sunod mahitabo.

Sanglit pareho man kami si Bob nga gigamhan na sa tumang kahinam, wala na kami makapaabot nga mapahimutang sa tukmang lugar ang among kaugalingon. Gipahigda ko ni Bob sa taas nga sopa sa sala ug unya giangkon niya sa hingpit ang akong pagka-babaye.

Tugob sa kainit ang among pagtagay sa lawasnong kalipay. Nagpatara ko’g maayo sa ilawom ni Bob samtang nagpadayon siya sa paghatag og dinagaang sa akong lawas. Ang sensasyon nga akong nabatyagan ingon sa kaliboan ka boltahe sa kuryente nga mikamang sa akong kalawasan.

Nagdungan mi si Bob pagsangko sa kinapungkayan sa himaya. Pareho ming mihangos sa kakutas. Mikawas na si Bob gikan sa ibabaw sa naghayang kong lawas apan nagpabilin pang nagpiyong ang akong mga mata. Gipamatyag ko ang kanindot sa after glow.

“Thank you, Maria,” nagkanayon si Bob pagkataudtaod.

“S-sa unsa?” Gipangutana ko siya.

“Sa imong paghatag og kalipay ngari nako ug pagtugyan sa imong pagkababaye.” -- Sumpayan pa