Maria Magdalena

Gula 161

Gimingaw na ko nimo, Maria,” nagkanayon si Raffy. “Sukad nga nakatilaw ko sa imong ka lami, kanunay kong nangandoy nga masubli ang nahitabo nato. Hapit tanang gabii nga magsalimuang kong maghanduraw sa atong gibuhat. Mag-alindasay ko. Gusto kong usbon to, Maria.”

“Mao ra gyud nay imong giapas nako, no?” Misikmat ko. “Gusto lang gyud ko nimong pahungawan sa imong gusto.”

“Dili kana tinuod. Nasayop ka, Maria. Na-in love na ko nimo. Ug aron pagmatuod nga wa ko mamakak, mahimong makigminyo ko nimo kun mosugot ka.”

“Pag-sure diha? Gusto kang hipatyan ko sa imong asawa?”

“Dili kami kasado sa akong kaipon karon. Ug wala kami anak. Dili siya makahatag og anak.”

“Ayaw pagsulti’g ingon niana. Babaye sab ko sama niya, masakitan kun luiban. Ug anaa ka sa simbahan nagtrabaho pero wa ka magpakasal.  Naunsa na gud ni.”

Wala motubay si Raffy sa ulahi kong gisulti. Iya hinuon kong gigakos ug gihagkan. Mipakita ko’g pagtutol sa iyang gihimo. Pero wala ko makalikay dihang giukoban niya ang akong ngabil. Wala na ko makalihok dihang gihugtan niya ang paggakos nako.

“Pasagdi ko, Maria,” hagawhaw ang tingog ni Raffy. “Pahimuslan ta ang kahigayonan nga nagkaatol ta dinhi sa siyudad. Tambalan nato karon ang tagsatagsa nato ka kahidlaw. -- Sumpayan pa