Maria Magdalena

Gula 133

“Naligo ko,” matud ko. “Apan dili dinhi sa atong balay.”

“Nasayod ko nga gikan ka sa motel kuyog ang laing lalaki,” nagkanayon si Walter.

Wala ko motingog. Nabatyagan ko ang pagpanginit sa akong aping. Wala na koy angay pang ipangatarongan ngadto kang Walter. Wala ko magdahom nga mabuko niya ang akong binuang. Wala ko kapangandami kining higayona.

“Nahibulong ka tingali, no,” ni Walter pa, “kun nganong mipauli ko sa dili pa hustong panahon?”

Wala gihapon ko motingog. Nagduko ko sa iyang atubangan.

“Akong gisuta, Maria, kun wala nimo buhata ang imong gibuhat dihang didto pa si Daniel sa gawas. Sama usab sa gibuhat sa akong asawa dihang nagtrabaho pa ako sa abroad.”

“P-pasayloa ko, Walter,” mao ray akong nalitok.

“Bisan unsaon, Maria, dili ka gyud diay kasaligan!”

Unya, usa ka kusog nga tamparos ni Walter ang miigo sa akong nawong.

Mora ko’g nabungog ug nakakita’g daghang aninipot nga naigo sa pagtamparos ni Walter. Labihan niyang sukoa. Nagpangagot ang iyang mga bag-ang. Nagpaminti siya.

“Wa ka tingali magdahom, no,” ni Walter pa, “nga masayran nako ang imong paghimo’g milagro dinhi sa Cebu?” -- Sumpayan pa