Maria Magdalena

Gula 115

Gikan sa airport nagpahatod mi sa usa ka hotel sa Lapulapu City. Sulod sa lawak sa hotel gitagbaw namo ni Walter ang among kaugalingon. Gusto ming mamawi sa hapit duha ka semana nga wala kami magkita. Hasta sa kapila namo subli-sublia ang pagtagay sa lawasnong kalipay.

Gisuginlan ko ni Walter sa iyang lakaw didto sa Manila. Sa dili madugay basin magkalagyo na pud mi kay molarga siya paingon sa gawas. Dili na siya magdugay kay wala na siya’y kuwarta.

“Magkalagyo na unya kita kun makatrabaho na ka,” matud ko.

“Ayaw kabalaka,” ni Walter pa. “Dili una nato kana hunahunaon. Ang importante mao nga nagkauban pa kita karon. Okey?”

Ug subli namong gipangahasan pagtaak ang ikapitong langit.

Usa ka higayon niana, gipakigsultihan ko ni mama Linda. Wala na kuno siya makaagwanta sa mga tabi-tabi mao nga iya na kong gitug-anan sa tanan. Tungod kay sa matag bisita nako, dunay mosumbong kaniya mahitungod sa akong binuhatan.

“Ikaw ray gisumsoman sa mga tabian dinhi sa inyo,” ni mama pa.

“Ngano man kuno?” Nangutana ko.

“Nangabit ka man kuno? Tinuod ba kini?”

“Dili kana tinuod, Ma, uy. Pataka lang nang mga balhiboon og dila.”

“Pero mao kanay nabaniog nga tabi-tabi dinhi sa inyoha. Panagsa ra gani ko moanhi pero mao kini ang gipangsulti sa imong mga silingan,” nagkanayon si mama Linda. -- Sumpayan pa