Maria Magdalena

Gula 87

Mao pa gani pagkahuman sa kontrata ni Daniel apan nangaplay na siyang daan tungod kay dili siya gustong mag-estambay og dugay nga walay income nga mapaabot. Mao nga miadto siya sa Manila aron pagsusi kun unsa nay resulta sa iyang aplikasyon.

Sumala sa gisulti ni Daniel kanako, mga usa ka semana siya sa Manila. Mao nga nakahigayon kami si Camilo. Human nako matawgi si Daniel sa cellphone aron pagtino kun nahiabot na ba siya sa Manila sakay sa airplane, gipahibalo dayon nako si Camilo nga wala sa balay sulod sa usa ka semana ang akong bana.

Nianang pagkagabii, mianha dayon si Camilo sa akong gipuy-an. Nahibulong ko kay nahiabot man siya sa balay nga wala magdala og sakyanan. Iya diay’ng gibilin sa merkado ang iyang sakyanan. Gituyo niya kadto aron dili makamatikod ang akong mga silingan nga miduaw siya kanako sa dis oras sa kagabhion.

“I miss you so much, Maria,” matud ni Camilo.

“I miss you too,” nako pa. “Mao bitaw nga gipahibalo ko dayon ikaw nga milarga sa Manila ang ugok kong bana.”

Wala na kami magdaghan pag-estorya. Daw naglumba kami sa pagpanangtang sa tanang mga salimbong sa among lawas. Gilayog dayon ko ni Camilo. Dihang napahigda ko sa kama, gitaak namo ang paraiso. Gitagbaw namo ang among kamingaw sa usa’g-usa. Hasta sa kapila namo sublia pagkatkat ang kinapungkayan sa himaya. Kaadlawon nang mibiya si Camilo sa akong gipuy-an.

Sulod sa usa ka semana, halos kada adlaw mi magkita ni Camilo. -- Sumpayan pa