Maria Magdalena

“So,” ni Camilo pa. “Kita? Mag-unsa na man lang ta ani?” “Agwantahon lang una nato nga dili kita magkita,” matud ko. “Lisod na kun mabuking kita. Seguradong matapos ang malipayon natong mga adlaw ug tingali kun mapatyan ta’g dili oras.”

“Hangtod kanus-a man kaha nga ang imong bana mopuyo sa inyo?” “Dili pa ko segurado. Basta nag-ingon to siya nga inig pauli niya dinhi, dili madugay mangaplay dayon siya’g lain aron dili mi mahutdan og kuwarta.”

“Maayo hinuon kun mao kana.”

Unya gigakos ko ni Camilo ug gihagkan ang akong aping. Dayon maoy sunod niyang gihagkan ang akong liog. Unya mipadailos ang iyang paghalok paingon sa ubos.

Dihang nanginit na kami pag-ayo, gitaak na usab namo ang paraiso. Wala’y pagkapuol namong gisaw-an ang lawasnong kalipay. Gitagbaw namo’g maayo ang among kaugalingon sa potahe nga dili ikapangagda. Pulos kalalim ang akong gibati.

Miabot na gyud ang adlaw sa pagpauli ni Daniel. Sa airport sa Mactan ako siyang gisugat. Ug unya nangita dayon mi og taxi nga mosugot pakyawon. Pag-abot namo tungod sa Plaza Independencia kalit niyang giingnan ang driver nga mo-right turn. Ang kalsada paingon sa Basilica del Sto. Niño Church..

“Dili pa diay ta mamauli ron?” Nangutana ko ni Daniel sa dihang nakasulod na kami sa Sto. Niño church. -- Sumpayan pa