Maria Magdalena

Gula 24

“Nganong nia ka man?” matud ko.

“Alang-alang, molarga na gud ta ugma. Gusto kong magkasulti ta sa dili pa ta magkalagyo.

Dali kaayong nakalayat si Elizar paingon sulod sa akong kuwarto dihang akong giablihan ang bentana. Hinuon, dili man kaayo taas ang bentana sa akong kuwarto. Maayo na lang gani kay kusog ang TV sa among sala diin didto silang mama ug papa ug akong igsuon nagtan-aw.

Nalipay ko sa hilom nga nangita gyud og paagi si Elizar nga magkakita kami sa dili pa ko molarga ngadto sa siyudad ug siya usab sa Dumaguete. Pero sa laing bahin, nabalaka sab ko sa iyang gibuhat. Tingalig masakpan siya sa akong mga ginikanan sulod sa akong kuwarto. Unsaon na man lang kun mahitabo kini?

“Sibat na,” giingnan ko siya. “Tingalig masakpan ka nilang papa ug mama. Tingalig mosulod to sila dinhi kay wala pa ra ba ko nila hatagi’g kuwarta alang sa akong pagpa-enroll.”

“Ayaw kabalaka,” matud niya. “Dili lagi sila makamatikod nga may laing tawo dinhi sa imong kuwarto basta dili ka lang maglangas.”

Wala ko motingog.

“Gimingaw na ko nimo, Maria,” nagkanayon si Elizar. “Mosamot pa gyud tingali ang akong kamingaw nimo kun magkalagyo na unya kita.”

“Ingon man usab ako, Elizar,” nako pa. “Seguradong mingawon sab ko nimo. Pero kinahanglang magsakripisyo ta aron may mahayag tang kaugmaon.” -- Sumpayan pa