Maria Magdalena

Gula 14

“Mabuntis gani ko,” matod ko, “bantay ka lang gyud.”

“Ayaw kabalaka. Di mahitabong binuangan tikaw, Maria. Mahadlok baya ko gabaan. Ayaw kahadlok kay andam kong manubag sa nahitabo nato kun magkainunsa man,” nagkanayon si Elizar.

“Tana manglakaw na ta.”

“Sige ihatod tikaw sa inyo.”

“Ayaw na lang. Ako nay bahala sa akong kaugalingon. Duol na lang bitaw ang among balay.”

“Segurado ka?”

“O, lagi.”

“Okey, ikaw ang masunod, Maria. Pag-amping, ha. I love you.”

Tuod man, mipauli kong nag-inusara nga may kausaban ang nilaktan. Pag-abot nako sa balay, nag-ilis dayon ko’g sinina nga pangkatulog. Mihigda ko sa kama. Gusto na kong matulog. Maoy mipasulabi sa akong hunahuna ang nahitabo tali namo ni Elizar. Ingon sa dili ko makatuo sa kapaspas sa mga panghitabo.

Pagka-Lunes, mora’g dili ko makaharong pagtan-aw ni Elizar samtang nagkasugat kami sa canteen. Gibati ko ang kauwaw. Karon lang ko nakaamgo nga barato kaayo ang akong pagka-babaye tungod kay gitahan man dayon nako ang akong bandila ngadto kang Elizar bisan bag-o pa kami nagkauyab. Wala nako matuman ang prinsipyo nga akong nakat-onan nga dili gyud unta magpadala dayon sa lalaki. -- Sumpayan pa