Goodbye is not Forever - Gula 119

“J-Josheba...” ni Albert nga mitutok sa babaye. Apan wala kini makaharong. Siya ang milingiw. Naulaw siya kang Josheba.

Wala molunga sa pagtutok sa hinigugma si Josheba samtang hinay siya nga milakang paduol sa nahimutangan niini. Nakita niya nga nagluspad ang dagway sa ulitawo. Mihugo kini.

“Nganong ingon niana ang dagway mo, Albert?” Naghilak nga nangutana ang dalaga. Gibati niya ang hilabihan nga kaluoy sa iyang hinigugma.

Walay tubag gikan kang Albert. Igo lang kining miduko.

Wala na kapugngi ni Josheba ang iyang kaugalingon. Gitukmod sa hilabihang kamingaw ug kaluoy sa hinigugma, gigakos niya si Albert og hugot kaayo.

“A-ayaw, Sheb,” ni Albert pa nga naningkamot nga makalingkawas sa paggakos sa dalaga kaniya. “Dili na ako angay sa imong paghangop. Nakasala ako kanimo. Dako kaayo ang nahimo kong sala sa atong relasyon.”

Daw sa maguba ang dughan ni Josheba sa kasakit. Kinahanglan nga ikapahungaw niya ang tanan nga nagpuot sa iyang dughan.

“Nganong gibuhat mo kini kanako? Dili pa ba diay igo ang akong paningkamot ug sakripisyo alang natong duha nga natental ka pa man sa lain?” Tugob sa kahiubos ang mga pulong sa dalaga.

Wala mahatingog si Albert. Miduko kini nga mora’g gidungoy.

“Di ba nagsinaaray na man ta ug nagplano nga magpakasal sa akong pag-uli? Sukmat ni Josheba. “Mag-unsa na man lang ang atong gugma?”

“Kalimti na lang ang tanan, Sheb, kalimti na usab ang atong gugma,” masulub-on nga tubag ni Albert. -- Sumpayan pa