Goodbye is not Forever

“Kun maoy imong  gituohan nga maayo, buhata,” paundayon ni Eking. Basta timan-i nga ania ako kanunay, andam pagtabang kanimo kun gikinahanglan.”

“Daghang salamat, Brod, dihay hilaw nga pahiyom nga milutaw sa panagway ni Albert.

“Unya,” ni Eking pa nga dihay laing nahunahunaan, “si Nang Gloria.”

“Unya na nato sultihi si Mama mahitungod niini, Brod,” ni Albert nga miatubang kang Eking pagkataudtaod. “Dili ko gusto nga maguol siya. Suheto ako sa akong inahan. Kun duna koy problema, siya maoy labaw nga maguol.”

“Suwerte ka, Brod,” ni Eking pa, “nga buotan ug sulundon ang imong inahan.”

Mipahiyom si Albert. “Sa pagkakaron, Brod, ililong una nato kang Mama ang akong kahimtang. Dili pa ako andam nga motug-an kaniya sa nahitabo kanako.”

“Apan kun mangutana si Nang Gloria, Brod, unsa may atong isulti?” Pangutana ni Eking.

“Wala kay isulti, Brod,” tubag ni Albert.

Misanong si Eking pinaagi sa pagyango.

Didto sa Canada, naghikiros si Josheba sa pagpauli sa Pilipinas dihang iyang nabasa ang email gikan kang Albert. Ingon siya sa nakasaghid og katol nga kasayoran human niya mabasa ang mensahe sa iyang hinigugma.

Maayo gani nga gitugotan si Josheba nga mag-leave sa ospital nga iyang gitrabahoan. Nagdala kini sa iyang pagpasabot nga emergency ang iyang paulion sa Pilipinas. -- Sumpayan pa