Goodbye is not Forever

Uy, dili trabaho  ang angay mong hunahunaon,  miingon ang iyang mama Benida “Ang importante mao nga makuhaan ang imong mga bulohaton ug malikayan ang sobrang paghunahuna sa daghang mga butang. Daling maluya ang lawas kun gikapoy ang hunahuna.”

“Daghang salamat,  mama,” ni Vanessa pa. “Sundon ko ang imong mga tambag.”

Karon lang nakaamgo si Vanessa sa kabililhon sa pagpamati sa mga ginikanan. Hayan kun namati pa siya sa ilang mga pahimangno kaniadto, dili unta tingali siya mataptan sa HIV.

Igo lang namati si Mr. Santos sa panagkukabildo sa inahan ug anak. Nakadayeg siya sa hilom sa kalig-on sa kaugalingon ni Vanessa. Karon nabasa niya sa panagway sa iyang anak nga ingon sa gibalewala na lang niini ang iyang sakit.

Sa hilom mibati usab og kalipay si Mr. Santos dihang iyang nakit-an ang iyang anak nga hayag na ang panagway ingon sa walay gihambin nga suliran. Samtang nag-inusara si Vanessa sa iyang lawak, maoy iyang gikalingawan, ang pag-abli sa internet. Nagpakisayod siya mahitungod sa iyang sakit. Iyang sudlon ang website diin adunay daghang information mahitungod sa HIV. Maoy iyang gustong masayran kun unsaon pag-handle ang maong sakit. Kun unsay angay buhaton. Ug kun unsay dili angayan buhaton. Iya usab nga gibasa ang mga kasinatian sa mga tawo nga nataptan sa maong sakit. Samtang iyang mabasa ang mga kasinatian, iyang mamatikdan ang maluyahon niyang panglawas ug susama gyud sa iyang nabasa. -- Sumpayan pa