Nangharana si Bernabe ungo

MOTUO KA’G DILI (Matag Domingo)

Matag hagtok gyud sa taknaan sa alas otso mabati dayon ang bugnaw’ng tingog ni Bernabe nga nangharana sa anak dalaga nilang Pitoy-Maria nga si Miraflor. Guwapa kini si Miraflor ug daghan kaayong nangulitawo dinhi sa ilang baryo. Apan wala pa gyu’y gisugot ang dalaga. Tungod niini, misalga sa pagpanghilabot sa kasingkasing sa iyang anak si Maria ug ingon naglagot kini sa iyang anak.

“Miraflor, unsa man hangtod ron wala pa gyud nimo sugta si Felipe?” miisa ang bagaong kilay sa inahan.

“Wa koy gusto ana niya. Nay, uy,” daling tubag sa dalaga.

“Hoy, paminaw ra gud nako, Miraflor. Kana si Felipe, dato ang mga ginikanan niana ug bugtong pa gyung anak busa, kun kana maoy imong mabana, hayahay kaayo ang imong pagkabutang unya...” medyo mitaas ang tingog sa inahan.

“Wa man koy gusto ana niya, Nay,” pinabundak ang tingog sa dalaga.

“Unya, kinsa may imong gusto kana si Bernabe nga anak og ungo, ha!” nasuko na gyud si Maria.

“Ungo gud tawon,” mora’g mibagulbol si Miraflor. Unya wala dangtig dugay misulbong ang tingog ni Bernabe nga nag-awit sa usa ka matahom kaayong harana. Ang iyang awit nagkanayon...

Buot ko ikaw’ng tug-anan ning gugma kong buotan

Apan ako nahadlok nga imo akong kasilagan

Maong iluom ko na lamang king kong buotan

Kay ako kabos man intawon ug dili angay

Sa imong katahom...

Apan kun ako nasayop man, kun sayop man

Ang akong pagtuo, tuhoi ako, pasabta ako

Pinaagi sa pahiyom mo...

Ug naundang si Bernabe dihang gisinggitan kini ni Maria. “Hoy, hunong na anang imong pagkanta. Gasamoksamok ka lang dinhi sa among pagkatulog da...” Ug wala na mokanta si Bernabe. Tingali nakasabot nga nasuko ang inahan sa babaye nga iyang gihigugma.

Pagkasunod gabii, mikuyog si Miraflor kang Bernabe. Gigukod ni Pitoy og pinuti ang duroha apan milupad si Bernabe nga nagsapnay kang Miraflor. Dinhi gipanghimaraot ni Maria nga wala na siya’y anak nga Miraflor. Unya paglabay sa duha ka bulan, may nabati ang magtiayon nga mora’g nagduhawit pagkanta, mga lonlon binisaya ang gipanganta sa nagduhawit. Taudtaod, human sa awit, mibanos ang pagwakwak nga nagpulipuli lang. Mibangon si Pitoy ug nanaog dala ang iyang hait nga pinuti, ug namulong, “Hoy, kun kinsa mong mga ungoa mo, pakita mo nako, kay tabastabason ko kamo ning akong pinuti...!”

“Tay Pitoy, ako ni si Miraflor, nia ko sa may atop kuyog kang Bernabe!” Pasayloa tawon ko, Tay, nga mikuyog kang Bernabe! Mahal ko siya, Tay! Nalipay gani ko nga makalupad na ko sama niyaaa! Wakkkkk! Wakkkkk!” Ug nagpalayo ang ilang tingog ug tungod niini nakasinggit si Pitoy, “Miraflor, anak, dili ko igsapayan nga nahimo ka nang ungo ron, ang gusto lang namo ni nanay nimo Maria nga mobalik ka dinhi sa ato...” Ug tungod sa iyang gibating kaguol sa pagduaw kaniya sa ilang anak nga usa na ka mangtas nga ungo, natagak ang iyang pinuti sa yuta. (Katapusan)