Goodbye is not forever

Maanindot ang maong dapit. Lab-as kaayo ang tayhop sa hangin nga naggikan sa lawod. Tin-aw kaayo ang dagat ug pino ang mga balas sa baybayon. Daghang tawo sa maong dapit panahon sa kagabhion. Kasagaran mga managhigugmaay. Mag-night swimming.

Sila si Albert ug Josheba mikuha og cottage. Apan wala sila’y planong maligo.

“Ticket na lang ug adlaw ang gihulat ko ug makalarga na ako,” malipayong sugilon ni Josheba.

“Mao ba?” mora’g walay kaikag si Albert sa gitug-an sa iyang hinigugma. Gituyo niya nga magmaluyahon ang iyang tingog. Gusto niya nga mamatikdan sa dalaga nga magmamingawon siya sa paglakaw niini. Magkalay-anay unya sila sulod sa dugay’ng panahon.

“Kinahanglang ihatod ko nimo sa airport, ha,” matud sa dalaga nga mibalikos ang kamot sa hawak sa ulitawo.

“Sure,” ni Albert gihapon nga nagpabiling wala’y kadasig ang tinubagan. “Unsa kahay ikasulti sa imong mga ginikanan ug igsuon kun dili ko nila makita nga mipagikan kanimo?” Unya, miahat siya pagpahiyom. Ang maong hilaw nga pahiyom gitapos sa pagping-ot sa iyang nawong, ilhanan nga mipatigbabaw gayod ang iyang kasubo.

Mibanos ang kahilom. Wala na magtingog si Albert. Sa matag karon ug unya mobuhi siya og halawom nga panghupaw. Gipasiplatan siya ni Josheba, nakamatikod siya. Sa dagway sa dalaga nahulma ang katingala. Milugak ang paggakos niini kaniya. -- Sumpayan pa