Pagbugtaw sa Damgo

Gula 45

Gikan kanila, gibalhin niya ang iyang panan-aw ngadto sa unahan. Gilantaw niya pag-usab ang mga talan-awon nga maoy unang mihimamat sa iyang mga mata sa unang pagtunob sa iyang mga tiil sa modernong lasang. Dugay siyang wala mamilok samtang naglantaw sa tag-as nga mga bilding. Wala damha, nabuhian niya ang usa ka pangagho nga siya ray nasayod sa hinungdan ug kahulogan.

Napahit ni Melchor ang iyang wait. Mipirat ang iyang mga mata. Ang tanang mga panghitabo nga iyang nasinati sa Manila giisip niyang usa ka matahom nga sugilanon sa iyang kinabuhi. Sa iyang handurawan nahimugso ang laing obra maestra.

Mikilab ang mga gutlo. Miabot ang takna sa pagbiya sa barko nga iyang gisakyan sa dunggoanan sa Manila. Gihipos na ang andamyo. Mihinay pagliwag ang barko, inanay’ng nagpalayo sa pantalan nga daw nagpangawhat sa kawili. Dihang layo na gyud ang barko sa pantalan, nakahukom si Melchor nga mobalik sa iyang tiheras.

Apan nakugang siya sa iyang pagliso. Nanagko ang iyang mga mata sa iyang nakita. Si Laura! Nagbarog si Laura sa iyang luyo.

“K-kumosta ka?” mikuyog sa ahat nga pahiyom ang mga pulong sa dalaga.

“M-maayo man,” mora’g mituskig ang dila ni Melchor. -- Sumpayan pa