Pagbugtaw sa Damgo

Gula 38

Mihugpa ang kahilom. Apan sa kahiladman ni Melchor, dihay kuko sa iro nga nagpangawras. Nahinumdom siya sa usa ka binuhat nga iyang napasagdan gumikan sa iyang tinguha nga mahimong magsusulat. Si Laura! Mipahilayo kaniya si Laura nga nagbilin og kahiubos. Hangtod karon wala siya makabalita mahitungod kang Laura. Hangtod karon nagpabilin pa si Laura sa iyang dughan.

Miigham si tiyo Tibur niya. Mao pa siya makaamgo sa kabug-at sa gilukdo sa iyang hunahuna nga nakapahiunlod kaniya ngadto sa halawom nga pagpamalandong.

“Dili ko gustong mahisama ka kanako, Metlong,” nagkanayon ang iyang uyoan. “Nagmalampuson man tuod ako sa natad sa panulat apan dili hingpit ang akong kalipay. Haw-ang ang akong kinabuhi tungod kay wala ako’y asawa ug mga anak.”

Dihay liso sa kahiamgo nga miturok sa kaisipan ni Melchor. Ang mga pulong sa iyang uyoan daw minilyon ka mga aninipot nga nagkipatkipat sulod sa iyang alimpatakan.

Nangahulog ang tabil sa panahon. Kadali rang napupos ang usa ka bulan. Sayong nahigmata si Melchor usa ka buntag niana. Adlaw kadto nga Domingo. Iyang giandam ang iyang kaugalingon aron mosimba.

Human sa pamahaw mibiya si Melchor sa ilang pinuy-anan. Nagpahatod siya’g traysikol ngadto sa simbahan. Apan gidemalas ang iyang gisakyan. Natusok ang pangunahang ligid niini sa suyak. Maayo gani kay may volcanizing shop sa duol. Dili kaayo taas ang ilang kalangan. Apan nagsugod na gayod ang misa sa iyang paghiabot sa simbahan. -- Sumpayan pa