Pagbugtaw sa Damgo

Paspas apan mainampingon siyang nagsulat. Gitun-an niya ang matag detalye nga iyang gipadayag. Dili na siya buot mapakyas. Dili na siya buot mosipyat pa niining higayona. Giayo gayod niya pagsulat ang sugilanon nga giisip niyang sugilanon sa tanang mga sugilanon. Samtang nagsulat, ingon sa nawala si Melchor sa iyang kaugalingon ug misulod sa protagonista sa iyang sugilanon. Nakita niya ang reyalidad sa kinabuhi.

Milungtad og usa ka semana ang pagpakigbugno ni Melchor sa iyang makinilya. Nahuman sa hingpit ang gitagik niyang sugilanon. Iya kining gisubli-subli pagbasa. Mibati siya’g katagbawan sa iyang nahimo. Hugot na kini ug angay. Lig-on ug sigo na kaayo ang mga dapat. May katakos na kini sa pagpakigtigi sa ubang mga obra nga nangindahay nga makatimaho og tinta sa patikanan sa Bantayog.

Iya na untang isulod sa sobre ang nasulat niyang sugilanon dihang may nabati siyang tunob nga nagtikang sa hagdanan. Nahapalingi siya. Maoy misugat sa iyang tinan-awan ang iyang inahan. Gikan pa kini sa lungsod. Tabo karong adlawa didto sa kinapusoran sa lungsod sa Antulihaw. Gikang nangompra si Mana Inseng sa ilang mga kinahanglanon sa panimalay.

“Dia rang imong gitugon,” matud sa iyang inahan nga miitsa sa usa ka hulad sa Bantayog ngadto sa lamesa sa iyang atubangan. Kaganina sa dayon niining gikan paingon sa lungsod nanugon siya nga papalit og Bantayog. -- Sumpayan pa