Pagbugtaw sa Damgo - Gula 11

“Wala ka ba diay makahibalo, Metlong,” ni tiyo Tibur pa nga mitutok pag-ayo kaniya, “nga kaganina ko ra man ikaw gisugdan pagtudlo?”

“H-ha?” nakugang si Melchor. Gisulayan niya’g bitad ang kutay sa pagtulon-an nga dili pa lang dugay giluwatan sa iyang uyoan. Wala siya’y nahinumdoman nga mitukbil kini bahin sa panulat. Pulos bahin sa panagat ang gihisgotan niini sa iyang atubangan.

“Aron ka mapatikan og sugilanon sa Bantayog,” ni tiyo Tibur pa, “kinahanglan nga imong dalitan ang editor niini sa kinaham niyang potahe nga kalan-on sa utok. Mao bitaw nga kinahanglan ka gyung mobasa sa nangapatik nga mga sugilanon sa Bantayog aron makakuha ka’g ideya gikan niini.”

“Apan unsaon man pagsulat nga nindot nga sugilanon, Tiyo?” ni Melchor pa nga nagmausisahon. “Sa akong tan-aw ug pagtandi-tandi mas nindot pa man ang akong mga sugilanon kay sa mga sugilanon nga nangapatik sa Bantayog.”

“Mao kana ang dakong sayop nga imong nahimo,” pintok nga pamulong sa uyoan, “kay imong gitandi ang imong sinulat ngadto sa mga obra sa tadhang mga magsusulat. Wala man hinuon nimo tukia ug tun-i kun giunsa nila paghablon ang ilang mga sugilanon nga gidawat man sa editor.”

Nahaduko si Melchor. Mipitokpitok ang iyang mga mata nga nahapaod sa pasamano sa bentana sa payag. Napahit niya ang iyang wait. Dihay misaghid sa iyang hunahuna nga wala niya masabti ang lintunganay. -- Sumpayan pa