Pagbugtaw sa Damgo

Gula 10

“Ngano man diay, Tiyo?” giukit ni Melchor ang panit sa kamatuoran nga gipadayag ni tiyo Tibur sa iyang atubangan.

“Depende sa paon nga ibutang sa taga,” tubag sa lagas nga sa batan-on pa usa usab ka mananagat gawas nga naungo sa panulat. “Kun ang paon sa usa ka mananagat maoy kinaham sa mga isda, ang iyang pasol maoy kanunay dawihan. Kun ang laing mananagat migamit sa lahi nga matang sa paon dili gayod modawi ang isda sa iyang pasol.”

Giyango ni Melchor ang taphaw niyang pagsanong. Wala siya’y interes sa gisulti sa iyang uyoan. Wala siya mangandoy nga mahimong mananagat. Dili niya gustong sundon ang pagka-mananagat sa iyang tiyo Tibur. Ang buot niyang masuon sa iyang uyoan mao ang kabatid niini sa natad sa arte.

Usa ka banggiitang magsusulat sa katitikang Bisaya ang iyang uyoan. Nakasulat na kini’g mga balak, sugilanon ug nobela nga napatik sa lainlaing mantalaang Binisaya. Apan mas daghan gayod ang mga abot sa dagang sa iyang uyoan nga nakakaplag og luna sa Bantayog, ang labing prestihiyosong magasin nga Binisaya sa nasud. Nakadawat na usab kini’g daghang pasidungog sa panulat.

“Sige na, Tiyo,” ni Melchor pa nga gilaay na sa paghinuwat nga ibutyag sa iyang uyoan kaniya ang sekreto sa panulat. Tudloi na ko sa pagsulat og sugilanon.” -- Sumpayan pa