Pagbugtaw sa Damgo

“Husto ka,” sa uyoan pa. “Unsay imong nakita kanila?”

“Ang usa nagpunay’g bitad sa iyang pasol. Apan ang iyang kauban mora’g wala’y mitandog sa iyang pasol sukad pa kaganina.”

“Nakaigo gihapon ka, Metlong. Hinaot nga gikan kanila makakuha ka’g pagtulon-an.”

“Nga-ngano man diay, Tiyo?” Sukit ni Melchor kang kansang hunahuna may nagbakukon nga kalibog.

“Ang pagpanulat sama sa panagat,” pulong sa iyang uyoan nga nakapasamot sa iyang kalibog.

Dihay minilyon ka lapinig ug bakukang nga nagpamahit sa kaisipan ni Melchor. Mora’g nabaling ang iyang utok. Daw gituslok og daghang kagingking ang iyang ulo. Nalum-it ang iyang agtang. Wala gayod siya’y bisan diyotay nga gukod sa giluwatang mga pulong sa iyang tiyo Tibur.

Ingon ba niini ang giladmon sa mga pasumbingay sa usa ka banggiitang magdadagang? Hugot ra kaayo alang kaniya ang balighot sa pamahayag sa iyang uyoan. Lisod kaayong siksikon ang tumoy sa lohika niini.

Ang iyang tiyoTibur daw nakatugkad sa mitaob niyang kalibog. Sa wala pa siya makabungat og pangutana, nakatiing na kini’g sinag-ang tubig sa katin-awan.

“Sa panagat,” ni tiyo Tibur pa, “adunay pasol nga kanunay dawihan apan aduna usay likay-likayan lang sa mga isda.” -- Sumpayan