Gisundan niya paglantaw lahos sa binuksang bentana ang bata nga naglakaw sa abogon nga dalan. Nasangit ang iyang panan-aw sa iyang sulat nga gibitbit niini. Nakapanglingo siya.
Pila na ka higayon nga gibalibaran niya si Laura sa higayon nga moawhag kini sa pagpakigpanuroy kaniya. Usa lang ang iyang katarongan. Daghan siya’g bulohaton. Nasabot niya nga mibati nag kahiubos si Laura kaniya. Apan wala kini niya hatagi’g bug-at nga pagtagad. Gipalabi niya ang iyang pangandoy. Dinhi niya gitingob ang iyang panahon. Misamot karon kadako ang iyang tinguha nga maghimo’g ngalan sa iyang kaugalingon.
Mitarong siya paglingkod sa silya atubangan sa makinilya. Gitutokan niya ang mga tekla niini. Gusto na niyang ipadayon ang iyang buluhaton. Apan wala pay mitungha sa iyang hunahuna. Mihangad siya. Mikipatkipat ang iyang mga mata. Apan nalukop na lang niya’g suhid ang kisame nga gipintalan og puti wala gayoy nasaghiran ang iyang kaisipan.
“Unsaon ba gyud diay pagsulat ang sugilanon? Mikanaog kining maong pangutana sa iyang hunahuna. Daghan na siya’g nasulat apan ang tanan pulos nahulog sa huyonghuyong sa kapakyasan. Pulos kini wala makapasar sa sukdanan ni Edito Perfecto.
Usahay buot na lang patuohon ni Melchor ang iyang kaugalingon nga adunay paboritismo si Edito Perfecto sa mga magsusulat nga sama kaniya. -- Sumpayan pa