Pagbugtaw sa Damgo

Gula 3

Unsa ba gayoy anaa sa mugna sa uban nga wala makaplagi ni Edito Perfecto sa iyang minaomao? Nakasukot siya sa iyang kaugalingon. Ang uban kanunay makalusot. Apan siya wala pa gayod makasimhot og tinta bisan makausa.

Apan wala siya kahubsi sa kadasig. Nahagit hinuon ang iyang kabuot sa naangkon nga kapakyasan. Sa iyang dughan dihay kakugnan nga gidagkotan ni Edito Perfecto ug misilaob ang kalayo. Miulbo ang mga aligato sa iyang kasibot. Gusto niyang pamatud-an nga maantigo gayod siyang mohimo sa nahimo sa uban. Sa iyang handurawan natawo ang tinguha pagmugna og matahom nga dalaga kang kansang kaanyag dili na kabalibaran ni Edito Perfecto.

Apan misangko ang tanan sa kahaw-ang sa iyang kaisipan. Nablangko ang iyang utok. Wala’y nahikap ang iyang hunahuna nga sarang himuong usa ka reyalidad. Ingon gani sa nawala na hinuon siya sa iyang kaugalingon.

“Noy Melchor,” dihay sangpit nga nakapaigking kaniya.

Milingi siya nga naalimatmatan. Mibantang sa iyang panan-aw ang bayhon sa usa ka bata nga nagbarog sa iyang luyo.

“I-ikaw man diay, Mayen,” niya pa nga nabalikan sa kahimatngon. “Kaganina ka ra ba diha?”

“Mao pay akong pag-abot, Noy,” tubag sa bata. “Misangpit man ko nimo sa didto pa ko sa silong apan wa may mitubag. Kay abli man ang pultahan misaka na lang ko.”  -- Sumpayan pa