Dumuduong

Gula 19

Ang balhibo sa manatad ingon sa mikibot sa iyang mga palad. Gisayitan kini niya’g maayo pinaagi sa pagpiyong sa usa niya ka mata. Hapit na lang siya dili moginhawa. Dili siya buot nga masipyat pa niining higayona. Kinahanglang maigo na niya ang langgam.

Ang hakot nga nahulog sa iyang abaga mikamang paingon sa iyang liog. Namaak ang gamay’ng mananap sa humok nga panit sa iyang tangkugo. Iya kining paphaon unta apan nabalaka siya nga makamugna’g kasikas kun molihok siya sa iyang gihup-an ug makamatikod na hinuon ang manatad kaniya. Busa gipasagdan na lang niya ang hakot nga nagpunay og pamahit sa iyang liog. Giantos niya ang pinong kasakit sa pinaakan niini. Gipadayon niya ang pagpunting sa langgam.

Dihang nakatimaho na siya nga miabot na ang panahon nga angay na niyang kabliton ang gatilyo, miutong siya. Niining tungora, daw dili na niya maantos ang makapanlimbawot sa balhibo nga kasakit nga mugna sa pagpahit sa hakot. Sa usa ka paglabtik sa gutling, gikablit niya ang gatilyo sa airgun. Dayon gipapha niya ang mananap nga namahit sa iyang liog kay ingon sa mikibot na ang iyang lubot sa kasakit. Apan dungan sa pagbuto sa pusil, mikanaas ang mga dahon nga natugaw sa paglupad sa manatad.

Nakapamiste si Maambong sa hilom nga wala gayod niya maigo ang manatad. -- Sumpayan pa