Gitangtangan ko sa yugo ang akong kalabaw aron palunangon sa dili pa ako maniudto. Udtong tutok na ug kinahanglang pahulayan usa nako sa makadiyot ang pagsangon og daro sa akong kamaisan.
Pag-abot ko sa tunaan, gipalubog ko dayon ang akong kalabaw ug dayong labtik sa higot nga pisi niini ngadto sa tumoy sa kawayan nga maoy nagsilbing sablayan aron dili kini matugsaw sa tuig ug mabitik.
Unya mipahiluna ako’g miyaka sa gihanig kong dahon sa saging ilawom niining dakong punoan sa dakit. Gibukhad ko gilayon ang balon kong paniudto nga pinutos usab sa hinalob nga dahon sa saging. Apan sa kalit lang may nasagap sa akong pandungog nga maoy nakahatag kanako’g kulbahinam nga pagtagad.
Midali ako’g barog sa akong nahimutangan aron sa pagsusi. Wala gayod ako masayop sa akong pagduda sanglit maoy misugat sa akong mga mata ang nag-inusara’g nagkanta-kantang babaye nga naligo sa dakong linaw.
Midali-dali ako’g putol sa dahon sa badyang nga nagbarog sa akong kilid aron maoy himuon kong ali nga akong kapasalipdan aron dili niya ako makita. Ug miinanay ako’g aginod aron sa pagpaduol kaniya.
Dinhi akong nasuta nga hubo gayod kining naglangoylangoy sa tin-aw nga tubig diin mogilaw gyud ang kahamis ug kaputi niini.
“Unsay imong giukoy higala?” sa mabugnaw ug madanihon nga tingog.
Dako nakong katingala sanglit sa akong paglingi diha na ang babaye sa akong likod ug nagtulo-tulo pa sa kabasa ang taas nga buhok niini nga maoy gitabon sa dagko nga mga bungtod sa iyang dughan. Unya nakulbaan ako pag-ayo nga basin ako masagpaan.
“Manikop unta ako’g halwan,” nako pang nagsalimoang pangatarongan. Ug gipandong ko na lamang sa akong ulo ang gikuptan nga dahon tungod sa kaulaw.
“Dali, ubani ako sa pagkaligo,” mapahiyomon kining miagni kanako samtang nagkupot sa dahon nga hagonoy diin maoy bugtong taptap lamang sa iyang pagkababaye.
Wala ako’y igong kaisog nga mobalibad kaniya ug gidaog gayod ako sa gahom sa kahinam. Busa wala ako maglangan ug gisundan ko siya nga misalom.
Ug didto sa tubig kami naghinagwaay duyog sa among mga talidhay ug kalipay nga daw walay sama. Ingon sa nasinati na namo ang matag usa.
Apan unsa bang hitaboa nga dihang mipauli na ako sa among pinuy-anan, akong gikahibudngan kung nganong daghan kaayong tawo nga layo pa man unta ang pista.
Ug sa akong pagsaka sa balay, mga bakho ug agulo sa akong kabanay ang madungog nga nagsud-ong sa usa ka haya.
Dili masabot ang gibati kong kabalaka ingon man tumang kakulba nga nagsud-ong usab kanila. Ako dayon kining gisusi kun si kinsa ba kaha ang nahanaw sa akong pamilya.
Apan kadako nakong kahingangha ug ingon sa dili gayod ako makatuo sa akong nakita. Tungod ang dagway nga anaa sulod sa lungon mao man ang akong nawong. (Kataposan)