Dako ang darohan ni Isko ug suwerte usab siya kay iya mang napangasawa ang labing matahom nga dalaga dinhi sa ilang sityo, si Aurelia.
Kugihan usab kini si Aurelia ug igo lang nakatapos sa elementarya ug sa pagbugwal ni Isko sa yuta moalayon gyud ang iyang asawa apan badlongon kini ni Isko sa katarongan nga ang pagpanguma angay lamang sa mga lalaki ug dili sa mga babaye.
Matag hapon inig pauli ni Isko sa ilang balay sugaton gyud dayon siya ni Aurelia sa matam-is niining pahiyom ug unya trapohan siya sa iyang singot ug hatagan sa iyang sinina nga pangkatulog.
Ug unya inig pangatulog nila bisag lapoy na sa bugwal sa yuta ang lawas ni Isko, iya gyung ipakita sa iyang asawa ang tim-os pagmahal ug paghigugma niini. Isip bana busgon niya si Aurelia sa iyang mga romansa. Hinuon, kun unsay ikahatag ni Isko ngadto sa iyang asawa mao pud ang pagmahal nga ibawos ni Aurelia sa iyang bana.
“Hoy, Isko, pagmata na, buntag na kaayo, moadto ka pa man kaha sa dagat ug gikan sa dagat modalikyat ka sa imong uma,” pukaw ni Aurelia nga mibangon nga wala’y sapot ang lawas. Nakita ni Isko ang kinatibuk-an nga kaanindot sa hubo nga lawas sa iyang asawa ug gikuptan niya ang bukton niini aron usbon nila ang ilang nabuhat sa miaging gabii, apan mibalibad si Aurelia.
“No, no, di na puwede, uy, Isko. Di ko gusto nga palabian mo’g gamit ang imong kusog, mag-ugmad ka pa ra ba sa imong darohan kay sunod adlaw mamugas na ka sa mga binhi, di ba?” mipahiyom si Aurelia.
Wala na lang pud mamugos is Isko. Husto pud ang iyang asawa kay nahitabo na kini kaniya ka usa dihang gitugtan siya ni Aurelia nga usbon ang ilang nabuhat sa miaging gabii ug wala na gyud siya kaadto sa iyang uma kay dili na siya ganahan nga mobangon kay kapoy na kaayo ang iyang lawas.
Unya usa ka hapon dihang mipauli si Isko may nakita siyang usa ka gulangon nga babaye nga nagbarog sa ilang tugkaran ug ingon sa nagpaabot kang Aurelia. Nahalingi kini sa iyang pag-abot.
“Unsay ato, Nang?” ni Isko pa.
“Si...si Aurelia, naa ba sa taas?” niini pa.
“Ngano man unta, unsa may imong tuyo?” nangutana si Isko.
“Nia ko aron kuhaon ko siya. Anak nako si Aurelia. Di ba ikaw man si Isko? Ang iyang bana?” mitutok ang tiguwang babaye kang Isko.
“Oo, ako. Bana kong Auring. Unya, unsa to, ikaw ang iyang inahan? Naunsa mang pagkahitaboa, Manang? Sila man si tatay Goyong ug nanay Mauricia ang inahan ni Aurelia, nga mga ugangan nako, mao nay akong nahibaw-an kay didto man kana siya modako sa mga kamot nila ni Tatay Goyong ug nanay Mauricia..” miigham si Isko.
“Taas na kaayong estorya kun ako pang isulti nimo gikan sa sinugdanan nganong nakaingon ko nga anak ko si Aurelia. Dugay na kaayo nga puya pa siya nga akong gibilin sa hagdanan nilang Goyong ang bata. Kini tungod kay gilikay nako siya kay maoy gusto sa among labaw nga sagopon nila si Aurelia,” hinay ang tingog sa gulangon nga babaye. “Kuan, ako diay si Aninang nga taga Isla Tukob-Sigbin...”
“Ha, isla Tukob-Sigbin! Uy di ba mao man kana ang isla sa mga mangtas nga ungo?” ni Isko pa nga gibati’g kakulba.
Miyango ang babayeng gulangon. “Oo, ang isla Tukob-Sigbin mao ang dapit sa mga mangtas nga ungo. Ug kanang imong asawa nga si Aurelia kaliwat og ungo kay mga ungo man kami. Ako ug ang iyang amahan mao ang labing mangtas didto sa isla. Ug kay patay na man ang giila namong labaw si Gatroko na karon ang hawod didto sa isla ug giila siya nga maoy leader didto ug karon kuhaon namo si Aurelia aron maoy himuon namong Rayna sa mga ungo didto.”
Walay nahimo si Isko kay nadala gyud si Aurelia sa inahan niining mangtas ug si Aurelia usab ingon sa gihipnotismo nga miuyon na lang sa pagkuyog. Duha ka semana ang nakalabay gimingaw na si Isko sa iyang asawa apan mahadlok siyang moapas didto sa isla. Unya usa ka gabii may nanangpit kang Isko, tingog ni Aurelia ug didto kini sa itaas sa ilang atop nga nagwakwak na. “Iskooo, wak wak wak, ako kini si Aurelia, nia ko kay dad-on ko ikaw sa isla aron adto na ta puyo didto.”
Mikurog si Isko. (Kataposan)