Diomedisa

Dinhi sa balangay sa Liso-Santol ang pamilya Barati maoy labing matawag nga malipayong pamilya dinhi sa baryo kay lagi naila man sila nga “singing family.”

Si Tibur nga bana ni Celia maayong mokanta ug maayo usab nga motugtog og mga tulonggon sama sa piyano, gitara, banjo, alpa ug uban pa. Unya si Celia usab nga asawa ni Tibur usa usab ka singer ug makao pud motugtog sa piyano. Nindot og tingog si Celia ug maong naliwat ang upat nila ka mga anak nga sila si Lando, Bernida, Jesus ug Diomedisa.

Apan ang pinaka-maanyag sa duha ka managsuong babaye mao si Diomedisa. Sa mga singing contest o sa mga “sing-along contest dinhi sa ilang baryo haruson kini ni Diomedisa.

Dihay kausa nga nahitabo ang tigiay sa awit sa pangilin sa lungsod ug ang lagda niini mao nga mata’g pamilya nga dunay mga talento sa musika makahimo pag-apil ning maong tigiay sa awit nga gitawag nila’g “Gabii sa Awit, Musika sa Pamilya” ug ang nahitabo mao nga sila si Jose ug sa iyang pamilya maoy nahimong kampiyon nianang gabhiona sa tigiay sa awit.

“Gihigugma ko ikaw, Diome,” ni Celso pa ngadto sa dalaga. Usa ka mag-uuma kini si Celso ug mahilig sa awit. Gani kun siya magdaro sa lapad niyang darohan ingon sa wala siya’y kakutas kay ang iyang pagbugwal sa yuta inubanan man sa iyang kantakanta ug taghoytaghoy.

“Kun tinuod kanang imong gisulti, Celso, gusto ko nga ikuha mo ako’g kuyabog sa antulihaw ug kun mabuhat mo kana, anha pa ko motuo nimo nga mahal mo ako,” pahayag ni Diomedisa.

“A, kana lang diay. Ugma, dad-an ko ikaw, Diomedisa,” ni Celso pa dayong biya sa nahimutangan sa dalaga.

Tuod, pagka-ingon ugma, wala pa gani mamasibas ang adlaw sa sayong kabuntagon diha na si Celso ug dala pa niini ang usa ka kuyabog sa langgam nga antulihaw. Gibati og hilabihang kahimuot si Diomedisa sa gibuhat ni Celso kay gitinuod man gyud ang gisulti niini kaniya. Apan nahibulong siya kay idlas ang antulihaw labi na sa kuyabog niini nga kamao nang makalupad sama niining gidala ni Celso.

“Giunsa nimo pagdakop kining antulihaw, Cel. May mga balhibo na kini ug makalupad na, di ba?” nangutana si Diomedisa.

“Wa’y problema ang pagdakop nila, Diome,” mipahiyom si Celso.

Usa ka hapon may gidalang usa ka poto nga kamoteng kahoy si Celso. Linuto kuno sa iyang nanay Iska. Giganahan si Diomedisa sa potong kamotengkahoy kay lami nga pagkaluto.

“Busoga nako, uy, Celso sa dala mong poto,” sa dalaga pa.

“Mao ba, aw, kun mao na karong gabii manakop ta’g mga antulihaw,” ni Celso pa nga mipahiyom sa dalaga.

“Ha, ngano man diay, nganong manakop man ta’g antulihaw, ha, Celso?”

“Gipatakdan ka na nako. Usa ka na ka ungo sama nako, Diome.”

Wala makatingog ang dalaga. Tuod, nianang pagka-gabii kalit lang nausab ang hitsura ug bayhon ni Diomedisa. Siga na kaayo ang iyang mga mata ug nanglingkaang ang iyang mga buhok ug mihagawhaw siya nga nagkanayon, “wakkk...wak, wak, wak....wakkkk.”

Unya may misangpit kaniya ug kini didto sa may tugkaran sa ilang balay. “Diomedisa, tana kuyog na nako, manglupad na ta. Adto na ta sa dapit diin tua magsalag ang mga antulihaw...dali na...”

“Unya, nanglupad dayon ang duruha-- si Diomedisa ug Celso -- nga naggunitay sa ilang mga kamot aron manakop og mga idlas nga Antulihaw.

“Yeheeee kanindot diay kun makalupad taaa, yeheeee!” milanog ang tingog sa dalaga kinsa mora nag usa ka langgam nga naglupad kuyog sa iyang hinigugmang ungo nga si Celso. (Kataposan)