Man Hater - Gula 141

Wala motingog si Allan. Mitutok kini kaniya. Unya hinay nga gikab-ot sa lalaki ang iyang tuong kamot, gidala ngadto sa mga ngabil niini ug gihagkan. Wala makatutol ang dalaga sa gihimo niini tungod sa kahadlok.

“Gimahal ko ikaw, Salie,” nagkanayon si Allan. “Nahigugma na ako sa una apan gitalikdan niya ako. Gibaylo niya ako sa iyang Dios.”

“A-ang giingon nimong Dios mao ang Dios natong tanan, Allan.”

“Giilog Niya kanako ang babaye nga akong gihigugma!” miliraw ang mga mata sa ulitawo. “Ug kini ang hinungdan nga nagkalitse-litse ang akong kinabuhi!” Mihingoshingos ang ulitawo. Dihay mga luha nga namiaw sa iyang mga mata.

Nagsud-ong sa ulitawo nga naghilak, ang balatian ni Salie daw gitupsan sa tumang kahingawa ug kaluoy. Apan kadiyot ra kini. Mibalik dayon kaniya ang kahimungawong nga kining lalaki nga iyang gikauban mao ang misteryosong tawo nga kriminal. Ug peligro ang iyang kahimtang. Nagbasol na hinuon siya karon nganong mikuyog siya sa ulitawo.

Mihinay pagyahat si Allan ngadto kaniya. May luha pa ang mga mata sa lalaki nga miatubang kaniya. “Nabanhaw diha kanimo ang namatay kong gugma, Salie. Ug karon nga ania kana uban kanako, di na ko makatugot nga mailog ka pa sa lain. Ako ka lang, Salie! Ako ka lang...!”

Nagpanulon og laway si Salie sa iyang nadungog. Misantop sa iyang hunahuna nga si Allan may dautang tuyo kaniya. Wala siya magdahom nga muabot kining higayona sa iyang kinabuhi. -- Sumpayan pa