Man hater

Usa lamang ang kahulogan nga nakapakitbi dayon sa iyang balatian.

“Nahibawo ako nga makurat ka gayod inigkakita mo niining dapita.

Mikamang ang kalisang sa kinatibuk-an ni Salie pagkadungog gikan sa iyang luyo sa pamilyar nga tingog niadtong misteryosong tawo nga nanawag kaniya sa telepono. Nabatyagan sa dalaga nga nanlimbawot ang iyang mga balhibo sa tingkoy ug nangurog ang iyang mga tuhod. Mora’g migahi ang iyang liog -- dili niya malihok. Nadungog niya ang mga tunob nga nagkaduol kaniya. Paghunong niini sa iyang luyo dihadiha miliso siya.

“A-Allan,” daw gibasal ang tingog ni Salie nga nahikugang, ikaw ang...”

“Ang misteryosong tawo nga giingon mo.” Nakita sa dalaga nga giluwa ni Allan ang mga gapas nga giugom niini.

Dihadiha nakasabot si Salie. Mao diay nga nausab ang tingog ni Allan sa pagpanawag niini sa telepono kay nag-ugom man diay kini og gapas.

Wala makatutol ang dalaga dihang gikuha ni Allan ang armas nga iyang gisuksok sa iyang hawakan. Nahibulong siya nganong nasayod ang ulitawo nga may pistola siyang gitagoan.

“H-hain si Vilma? U-unsay imong gibuhat kaniya?” nagpusot-pusot ang mga pangutana sa dalaga, gipugos paglig-on ang kaugalingon.

“Atua siya sa kuwarto ug mipahulay,” ni Allan. “Gikapoy siya sa among photo session kaganina.”

Wala makaikyas sa mga mata ni Salie ang kahimuot nga miluta sa mga ngabil ni Allan. Kahimuot nga makahahadlok, daw naghatod og makuyaw nga pasidaan. -- Sumpayan pa