Gihamok ang tanlag ni Karyo

Naghangos nga nagdali sa pagpauli si Karyo. Hapit motungang gabii na. Kalkag ang iyang buhok ug nagkabulingit. Nanimahong kanal.

 “Diin ka man gikan Karyo? Lawom na kaayo ang kagabhion. Kahugaw ba nimo.” Dala kabalaka nga pamulong ni Juliet.

“Ayaw pagdaghan diha og yawyaw hala tagoi ning singsing. Akong gasa nimo para sa imong umaabot adlaw’ng natawhan,” pulong ni Karyo dayong biya padulong sa kaligoanan. Nag-ilis. Natulog.

Gisuhid ni Juliet og maayo ang singsing. Bulawan kini ug binabaye ang disenyo. Angayan man pud sa iyang tudlo.

“Nagbinag-o si Karyo. Nahinumdoman na niya ang akong adlaw’ng natawhan. Gihatagan pa ko og regalo.” Nihangad si Juliet. Nakapiyong nga nagtuaw.

“Salamat, nga nausab na si Karyo.” Gisuwayan ni Juliet og patan-aw sa ahensiya ang singsing.

“Mam, Aiko among dawaton ang singsing ug napulo ka libo ka pesos kun iprenda,” pulong sa taga ahensiya “Y-Kumpyansa”.

“Salamat, day ha. Ari na ko,” dayong kuha ni Juliet sa singsing.

Gibati siya og kahibulong nga ginganlan man siya og Aiko nga Juliet man unta ang iyang pangalan. Maampingon niyang gitipigan ang singsing sa iyang kaban. Natandog siya sa maayong lihok ni Karyo. Badlongon si Karyo. Sulod lang ug gawas sa karsel tungod sa pagkamaldito. Nilabay ang usa ka semana.

“Wala man mauli si Karyo buntag na man lang.” Nabalaka si Juliet pagmata nga wala si Karyo sa kiliran.

“Juliet, si Karyo napalgan sa kawayanan dili layo sa inyong panimalay, mora’g wala sa kaugalingon,” nakugang si Juliet sa pahibalo. Nitimbakuwas siya. Gipahiling sa mananambal si Karyo ug nahibaloan nga naestrok kini. Nagkanguhal ang sinultian nga magbalikbalik og litok sa pulong “ako”. Tumang kahadlok kuno dala sa alta presyon ang nakapaestrok ni Karyo.

“Kinsa man ang gikahadlokan ni Karyo?” tuaw ni Juliet sa kaugalingon.

“Juliet, naay napalgan nga lawas sa babaye nga gitambog sa may dakong kanal sa sunod eskina. Dili na maklaro ang nawong. Nagsugod na man gud pagkadugta,” pulong pa ni Panyang nga nagpalit og suka sa ilang tupad nga balay.

“Kakuyaw na baya gayud sa panahon,” tuaw ni Juliet sa kaugalingon.

Wala lamang dahoma.

“Maayong adlaw” may nabating sampit si Juliet samtang nangutaw.

“Unsa man unta? suna ni Juliet dayong butang sa plantsa sa butanganan.

“Mrs., nakakita ka ba niining babaye nga makita sa larawan? Usa ka tawo nga unipormado daw kawani og usa ka buhatan ang nangutana. Gitan-aw ni Juliet ang gipakita kaniya sa tawo.

“Ah wala ra ba,” pulong ni Juliet.

“Sige molakaw na lang ko,” pananghid sa tawo.

“Ako, ako, ako.” Nitingog si Karyo.

“Ah, Mrs. Naunsa man ni siya? Daot, nagtabisay ang laway, naghibat ang nawong, mora’g maglisod og lihok ug nagsige og litok ako, ako, ako” pulong nga may kahibulong gikan sa tawo.

“Ako nang bana nga si Karyo. Dili magpaligo. Nasakit na siya,” ni Juliet nga nipadayon sa pagpangutaw.

“Sige, Mrs., molakaw na ko.”

“Ah kinsa man diay ang babaye sa hulagway?” pangutana ni Juliet.

“Si, Aiko, anak sa adunahan nga tag-iya og dakong tindahan sa may dalan Mambaling. Andam mohatag og dakong kantidad ang iyang mga ginikanan sa makahatag og kasayuran kun asa na si Aiko. Wala na makauli human nitambong og salo-salo sa balay sa barkada sa unahan lang dinhi.”

Iyang gikuha ang singsing gikan sa kaban. Giklaro. May nakulit nga pangalan, “Aiko”. Nahinumdoman ni Juliet si Karyo nga nagkabulingit, nagkalapok ug nanimahong kanal nga nihatag sa singsing kaniadto. Iyang nahinumdoman ang pahibalo ni Panyang bahin sa nadugta nga lawas nga napalgan sa may dakong kanal sa sunod eskina dili layo sa ilaha. Labaw sa tanan, iyang nahinumdoman ang dakong kantidad nga madawat sa makahatag og kasayuran bahin ni Aiko. Nasabtan na niya ang kanunay’ng paglitok ni Karyo sa pulong, “ako, ako, ako.” Gihamok ang tanlag ni Karyo sa iyang pagkadautan. Nag-ilis si Juliet. Bug-os na ang iyang hunahuna. Iyang pakigkitaan ang mga ginikanan ni Aiko ug asoyan sa iyang nahibaloan. (Kataposan)