Gula 132
“Nakasulti ka lang niana, Salie, tungod kay dili man ikaw ang nahitaboan,” matud ni Allan. “Apan kun ikaw pa ang nahimutang sa akong dapit nga nakasinati sa kapakyasan sa gugma, unsa man kahay imong buhaton sa imong kaugalingon?”
“Nasulayan ko na kana kaniadto, Allan,” mahuyo ang tingog ni Salie. “Apan sa kadugayan, akong na-realize nga dili diay maayo nga tinihon ko ang bitterness sa akong dughan.”
“Lahi ang imong nasinatian kay sa akoa. Dili ikaw mismo ang napakyas sa gugma kun dili ang imong igsuon ug naapektohan ka lang sa nahitabo niini. Lahi sa akong situwasyon nga ako gayod mismo ang giluiban sa akong hinigugma.”
Si Salie ingon sa natuok sa gisulti ni Allan. Siya na usab ang wala makatingog.
“Dili mahimo nga adto mo lang patuyokon kaniya ang imong kalibotan, Allan,” mitingog si Salie pagkataudtaod sa dihang nakahikap ang iyang hunahuna og angay isulti. “Daghan ka pag mahimong kalampusan bisan wala siya.”
“Giuban ko siya sa tanan kong mga pangandoy sa kinabuhi,” matud ni Allan. “Sukad nga nawala siya, sama sa nawala na kanako ang tanan.”
“Ayaw wad-a ang imong paglaom,” midasig si Salie sa ulitawo. “Wala pa matapos ang tanan. Face the truth ug dawata ang laing hagit sa kinabuhi.Ipakita nga mabuhi ka bisan wala siya.”
“Nahikalimtan ko na unta si Amanda,” matud ni Allan. “Sa dihang nakita ug nahimamat ko ikaw. Apan mao gihapon...wala ako’y suwerte kanimo.” -- Sumpayan pa