Ang birthday gift ni Kimloy

Biktima si Maymay sa usa ka pagpanglugos. Ug nagbunga ang maong yawan-ong buhat niadtong mga tawong ning among-among sa iyang kaputli. Ug kini mao ang batang si Kimloy. Si Kimloy nagpangidaron na og napulo ka tuig. Nagdako si Kimloy nga wala panggaa ug amumaha sa iyang inahan.

Ug walay adlaw nga dili niya kini pasakitan.Permi niya kining dapatan, kasuk-an ug yaw-yawan. Gihimo kini ni Maymay sa rason nga pagpanimalos niadtong mga tawong niguba sa iyang kaugmaon. Sa pagpasakit sa iyang anak makita man gud ni Maymay ang mga tawong ninglugos kaniya. Ug pinaagi sa walay puas nga pagpasakit sa iyang anak maoy iyang gihimong pamaagi aron mogaan ang iyang mga kasakit nga gihambin.

“Huu!...huu!... Ma unsa may sala nako!... nganong ingon ani man ang imong pagtratar nako?! ni Kimloy pa nga naghilak nga ning sukna sa iyang inahan.

“Daghan!... ug ... maglagot kong magtan-aw nianang imong nawong! ... maong pahawa aron di tika mapanitan rong adlawa! ni Maymay pa nga mora’g usa ka gutom nga tigre sa kaisog.

“Ma ... unsa may buhaton nako? ... aron ma... malipay ka .. nako ... Ma? ni Kimloy pa.

“Wala!... malipay lang ko kung mawala kang animala ka!” ni Maymay pa ngadto sa iyang anak.

Ninglabay ang pila ka bulan nga walay kabag-ohan sa mag-inahan. Gibuhat ni Kimloy ang halos tanang pamaagi aron magmalipayon kaniya ang iyang inahan. Siya ang naglihok sa halos tanang gimbuhaton sa ilang panimalay. Manlaba, magluto ug uban pang buluhaton nga unta dili man niya kini obligasyon.

Ug si Maymay wala mag-usab sa pagtratar sa iyang anak. Padayon kini sa pagpasakit sa iyang anak.

Niabot ang adlaw nga kasumaran ni Maymay nga wala siya kamatikod sa adlaw niyang natawhan tungod sa ulo niyang pirme lang ga-aburido. Pero ang mapinanggaon niyang anak wala gayud mahilimot niini.

Gipangandaman kini ni Kimloy sa mga lumalabay nga mga adlaw. Nanawat siya og labada, nag-agwada siya sa ilang dapit. Ug ang nadawat niyang suhol maoy iyang gipamalit sa handa sa adlaw natawhan sa iyang inahan.

Gipahiluna ni Kimloy sa lamesa ang mga lamiang pagkaon nga iyang gipamalit. Samtang si Maymay wala pa mahiabot sa ilang balay nakasugat kini og usa ka disgrasya sa kadalanan. Adunay naligsan nga bata nga susama’g pangidaron sa iyang anak. Ug diha-diha gibati ni Maymay ang di matukib nga kasakit. Sa wala damha nakapanghinulsol siya sa iyang mga kasaypanan nga nabuhat ngadto sa iyang anak.

Ug diha-diha nakahukom siya nga mouli na dayon sa ilang balay aron bag-ohon ang hiwi niyang gawi ug pagtratar sa iyang anak. Ug sa dihang nahiabot na siya sa ilang balay nakita ni Maymay ang mga pagkaon nga gihanda sa iyang anak. Ug diha-diha nagbutok-butok ang iyang dughan sa tumang kahingangha.

Gisulod niya ang kwarto sa iyang anak sa pamasin nga tua kini ug natulog. Ug sa daw gitak-opan sa kalibotan si Maymay sa dihang iyang nakita ang nagbitay niyang anak nga wala na kini kinabuhi. Ug diha-diha hilabihang hilak ni Maymay ug sa unang higayon nakatawag kini’g anak sa iyang anak.

“Anaakkk ....kooo!! huu ... huu...” ni Maymay pa ngadto sa patay’ng lawas sa iyang anak. May sulat nga gibilin si Kimloy sa dihang wala pa kini nagpakamatay. Gibasa ni Maymay ang maong sulat.

“Oh! ... ayan mama ha! ... birthday gift ko sayo to! .... hope ... maging masaya kana mama ... I love you so much mama!!”.

Ug diha-diha mora’g gikumot ang dughan ni Maymay ug nalisoan kini’g maayong panghuna-huna. (Kataposan)