Paraiso ibabaw sa bukid

Kid, puede kang mag-biyahe karong Domingo sa Negros,” mitawag sa selpon ni Kid ang iyang superyor.

“Unsa may akong buhaton didto, boss, kun ugaling puede akong mag-biyahe?”

“Ikaw ang akong official representative sa assembly sa usa ka organisasyon nga gustong ipa-rehistro sa Securities and Exchange Commission, (SEC).”

“Sige, moanha ko diha ugma kay magsabot ta,” tubag ni Kid.

Nianang pagka-ugma, “Di ko maka-adto niana kay luya pa ang akong lawas tungod niadtong aksidente sa motor, busa ikaw ang akong personal nga representante.”

“Way problema, boss. Kanus-a ko mogikan?”

“Ugma sa kaadlawon. Mosakay ka og aircon Ceres paingon sa Kabangkalan City. Gikan sa Kabangkalan, mosakay ka og lain nga Ceres apan dili na aircon, paingon sa Candoni. Didto may mosugot nimo ug ihatod ka sakay sa motorsiklo paingon sa sityo Cogon, Gatuslao mga 20 ka kilometros sa ibabaw sa bukid.”

“Way problema, boss basta may pang-gastos ko.”

“Niay imong pang-gastos,” mitunol ang akong superyor og kuwarta. Samtang magbiyahe ka, mag-kontakay mo sa inyong selpon. Ako nang gihatag ang imong numero kaniya ug ni-a usab ang iyang numero.”

Alas dos sa kaadlawon nianang Domingo, migikan ako. Una ko makasakay sa Ferry sa Tampi, miabot ang unang tawag sa selpon.

“Kid, hain ka na dapit?”

“Nagsakay na ko sa Ferry.”

“Maghulat ko nimo sa terminal sa Kabangkalan City. Ang akong gisul-ob, tsaliko nga orange. Ikaw, unsa imong gisul-ob?”

“Maron ang akong vest, puti ang akong pantalon.”

Didto sa Kabangkalan, nagkita kami ug nagpaila siya.

“Ako si Gerry, Kid. Mouna ko nimo sa Candoni kay nag-motor man ko, hulaton ta ka sa terminal didto,” dayon niyang pig-it sa akong tuong kamot. Didto sa Candoni, miangkas ako sa iyang motor paingon sa sityo Cogon. Lisod kaayo ang biyahe sanglit dagko kaayo ang mga bato ug maglisod siya og pahimutang sa ligid kun asa siya moagi. Luyo sa mga kakulian nakaabot kami sa Cogon. Usa kini ka bungtod nga plateau ug patag kaayo ang ibabaw nga makita ang tibuok Negros.

“I’ve found the nicest place on earth,” nakaingon ako sa akong nakitang talan-awon. Alang kanako, Paraiso ang maong lugar ibabaw sa bukid. Apan labaw sa tanan, didto ko ikahimamat ang babayeng nagpapitik pag-usab sa akong kasingkasing sukad mamatay ang akong asawa. Siya mao si Josephine, apan dako kaayo ang distansiya sa among edad sanglit 26 lang siya.

Iluom ko na lang ang akong gugma ug panahon lang ang mag-igo kun siya ba ang babayeng alang kanako, kay balikon ko siya didto sa Paraiso ibabaw sa bukid. (Katapusan)