Tuig, 1980. Nagtupad mig lingkod sa akong uyab sa ilang boarding house atubangan sa nagtingog nga cassette dihang iya kong giagbayan ug giingna: “Jav, paminawa ra god ang tuno ug lyrics karong kantaha, oh. Nindot kaayo!”
“Honesty is hardly ever heard. And mostly what I need from you,” Midungan akong uyab sa pagkanta sa maong song nga gikanta ni Billy Joel ug bisa’g natapos na kini, iyang gibalikbalik.
“Mao ra nay akong gipangayo nimo, Jav. Honesty. Wa nay lain. Kay mag-unsa man nang dagha’g kuwarta, unya ang kinabuhi samok.” Niya pa nga mi-kiss nako.
Midulot ang Honesty nga gitanom niya sa akong kasingkasing. Giampingan ko kini. Ug gumikan sa tumang pag-amping, namunga kini’g kalipay.
Lig-on ang pundasiyon sa among gugma. Makadaghan na kini sulayi’g guba sa mga tentasiyon sa malimbongong panahon nga iyaha ni Satanas. Hilak ug mga luha misulay pagputol sa puting pisi nga mihiusa namo sa kaminyoon. Liti. Lipak. Bagyo. Linog! Grabe kaayong nakakusokuso sa tigbayon nga among gitukod atubangan sa altar sa Diyos. Mga pekeng katahom nga mugna sa Yawa, hasta kapila mosingit pagpasunding sa mga yugto sa among kahuyang. Apan ang gilaw sa iyang pagka-mapahimudsanon, wala makadatom sa sagradong kahayag nga kanunay’ng gisul-ob sa among mga tudlo, kinsa maoy saksi sa “I do’s, I do’s ... till death do us part” nga among gipanumpaan.
Karon, mga dalaga’g ulitawo na among mga anak. Tagsa nalang ipatugtog sa FM station ang awit nga Honesty ni Billy Joel sa mga DJ. Apan nagpabilin kining dakong buhi sa among dughan ni misis ug sa dughan sa mga bunga sa among pagkamatinud-anon. (Kataposan)