Kun mutalikod ikaw kanako

Pinugngan ang akong pagbakho. Nagkurog ang akong kamot nga nagkupot sa selpon. “Ayzza, naa ka pa?” Miginhawa ko’g sagunson aron paghawan niadtong kahuot sa ilalom sa akong dughan. “O-oo, Ruben. N-Naminaw ko nimo.” Morag dili makagawas sa akong baba ang akong mga pulong. Gisakitan ko sa hukom ni Ruben. Gimahal ko siya.

“Magkita ta, Ayzza, unyang gabii. Sa Jollibee, huwaton tika. Seven to eight ang oras.”

“Para sa unsa pa?” Mikagalkal ang akong tingog.

“Gusto ko nga magkasulti ta pag-ayo sa di pa nato putlon ang atong relasyon.”

Wala ko na tubaga si Ruben. Gipalong ko ang akong selpon. Mikuob ko sa akong kama. Midanguyngoy ko. Nabasa ang punda sa unlan sa walay hunong nga pagpangagas sa akong mga luha. Morag gipatay ko niadtong tungora. Mora’g giputlan ko sa gininhawa.

Mihuros ang hangin lagbas sa bukas nga bentana sa giabangan kong karaang apartment sa siyudad. Bisa’g hapon na apan medyo init ang hangin kay ting-init man karong panahona.

Seven thirty in the evening kong nahiabot sa Jollibee sa Colon. Gikamay ko ni Ruben. Nag-una diay siya nako pag-abot sa among kan-anan. Miduol ko kaniya. Diha nay mga pagkaon sa ibabaw sa lamesa.

“Nag-order ko daan para sa atong panihapon, Ayzza.”

Wala koy tingog nga milingkod sa atbang ni Ruben. Wala ko motandog sa pagkaon nga alang kanako.

“Di pa ulahi ang tanan, Ayzza, nga magbag-o ta. Parehas tang minyo. Nakonsensya na ko sa akong pamilya, mangayo ko’g pasaylo kanila. Mao sab kini ang buhata.”

“Dali ra nang isulti, Ruben, pero di daling mahitabo. Wala na koy nawong nga iatubang sa akong bana human ko matental nimo. Wa man tuod mi anak, pero di ko daling pasayloon sa akong bana kay gibiyaan ko siya.”

“Mao sab nay akong gituohan sa akong asawa, Ayzza. Pero di ko mohunong sa pagpangayog pasaylo kaniya. Gusto na kong magbinuotan sa akong pagka bana.”

“Kun motalikod ikaw kanako, Ruben, iampo ko nga pasayloon ka sa imong asawa. Gidawat ko na ang imong hukom sa pagputol sa atong relasyon.” Miginhawa ko’g lawom. Gilig-on ko ang akong kaugalingon. Nahunahuna ko nga husto si Ruben. May panahon pa nga tul-iron namo ang hiwing dalan nga among gisubay.

“Salamat, Ayzza, nga nagkasabot ta. Iampo ko sab nga pasayloon ka sa imong bana ug hatagan og laing higayon alang sa malinawon ug malipayon ninyong panagpuyo pag-usab.”

Gipahiyoman ko si Ruben. Unya mitindog ko. Sa wala pa ko mogawas sa Jollibee, gigakos ug gihagkan ko sa aping si Ruben.

“Goodbye, Ruben!”

“Goodbaye, Ayzza!”

Sa gawas sa kan-anan, nahimamat ko ang kabugnaw sa hangin. Naglakaw ko sa aseras nga gaan ang pamatyag ko sa akong pagbati. Hingpit nga nahanaw ang kabug-at sa akong dughan.

Ug sa hilom, mipahiyom ko. Tam-is nga pahiyom. (Kataposan)