Anak sa mangtas nasaag

Matag gabii sa alas otso ang takna mogimok dayon ang pagkaungo sa magtiayong Cosme-Daliang. Ug niining maong kahimtang mangabat sila apan dili dinhi sa ilang baryo kay bation gyud nila ang kaluoy sa ilang mabiktima nga silingan. Busa, ang ilang rumbo mao ang silingang baryo--ang baryo Tab-ang Tubig.

Gani, nagubot na man kining maong baryo tungod lagi sa pagsige’g pamalbal niining magtiayong mga wakwak ug kun init na kaayo sila niining dapita mobalhin na pud sila og lain nga dapit. Ug kay matag gabii na man ang ilang pagpangabat maong nagsabot ang magtiayon, kay duna man sila’y usa ka buok anak nga ginganlag Mikay nga nagpanuigon pag sayis anyos, nga ilang dad-on ang ilang anak sa pagpangabat.

Mabalaka man gud sila nga ila kining biyaan nga mao rang usa sa balay ug nahadlok sila nga basig dunay laing ungo nga masaag dinhi sa ilang baryo ug balbalon ang ilang anak, mao nay dili nila gustong mahitabo.

“Dili baya kita ray ungo, Cosme,” ni Daliang pa nga mipasabot kang Cosme. “Daghan tang mga matanga sa linalang dinhi ning kalibotana. Busa, ato na lang dad-on si Mikay inig pangabat nato, okey ba?”

Miyango si Cosme. “Husto nang imong desisyon, Daliang. Duna ra ba say taga isla nga mga mangtas nga sama nato nga maabot dinhi og pangabat ug simbako, si Mikay ang mataymingan, na, gubot gyung kalibotan. Pinatyanay gyud, mao na ni paga-ingnon nga ungo batok ungo.”

Tuod, matag gabii ila nang dad-on si Mikay. Mahibulong na lang ang bata nga sung-ayon siya sa iyang amahan ug iyang makita nga manglupad na sila.

“Mora lagi mo langgam, Tay, Nay, lupad lagi mo,” sa bata pa nga inosente sa gibuhat sa iyang inahan ug amahan.

Unya usa ka gabii samtang ila na pong gidala ang ilang anak nga si Mikay, may nakamatikod kanila, busa gisundan sila ug didto sa sityo Hilahila sa laing baryo gilutos sila. Pulos nagdala’g mga tag-as nga armas de fuego ang mga naglutos kanila nga mora’g mga polis kay may mga armas.

“Tua ra, tua ra ang duha ka wakwak!” singgit sa usa ka armadong lalaki.

“Oy, mora’g duna sila’y dala nga ilang giyayongan samtang sila naglupad. Pusila! Pusila dayonnnnn ninyoooo!” Ug gipusil sila si Cosme ug Daliang. Tungod sa nagpungasing mga bala, ilang gibilin si Mikay sa usa ka punoan sa doldol duol sa lugot dinhi niining usa ka sityo ug namaingon sila sa usa ka hilit nga dapit ug ila lang unyang balikon ang bata kun wala nay naglutos kanila.

Kay dugay mang wala makabalik ang magtiayong ungo gibati og kahadlok ang bata ug milakaw kini. Didto kini mopaingon sa usa ka baligyaanan og mga rebulto ug uban pang mga gamit alang sa simbahan ug sa mga santos. “Uy, hala, kinsa man ning bataa, nga naghilak man?” dihay tindira nga nakabantay sa kalit nga pagtumaw sa bata.

“Kinsay pangalan nimo, Day?” nangutana ang laing tindera.

“Mikay,” tubag sa bata.

“Nganong nahiabot ka man dinhi, hain man diay ang imong tatay ug nanay?” nagpakisayod pag-usab ang usa ka tindera.

“Ila ko gibiyaan. Ila man ko gipakuyog. Tua sila didto, ay, lupad silang duha.”

“Unsay lupad gud. Binuang, kun mao na...” wala pa gani makahuma’g sulti ang tindera kalit lang mitugpa sila si Cosme ug Daliang ug unya ilang gidala si Mikay balik sa paglupad. Nakurat ang mga tindera.

“Hala, ungo! Ungoooo! Anak sa ungo kadtong bataaaa!” Nainggit ang mga tindera apan layo na sila si Cosme ug Daliang, misum-ok pa sila sa kangitngit sa kagabhion. (Kataposan)