Man hater

“Nothing,” tubag ni Salie. “Nahinumdom lang ko niadtong tibuok pa ang among pamilya. Malipayon kami. Sa panahon nga ingon niaron, mangaligo kami si Suzette sa ulan.” May mga luhang namidpid sa aping sa dalaga. Mibug-at ang iyang dughan.

“Igo na niana,” alam-alam ni Yuri. “Dili maayong magsige ka’g hunahuna sa nahitabo sa inyong pamilya. Ang maayo mong buhaton wagtangon mo ang bitterness sa imong dughan. The past is over and gone.”

“Dili ko lang tuyoon, Yuri, mahinumdom gayod ako.” Mihingoshingos si Salie. Ingon gayod siya niini dali rang mohilak. Daling matandog ang balatian. Mora’g kipikipi nga kun matukbilan kadali rang motibi. Hilumon siya ug seryoso. Ang mga pulong hinukad gayod sa tinuod nga pagbati. Ug kun masakitan, dulot sa bukog. Dili daling maalim ang samad sa iyang balatian.

“Husto na,” gikuptan ni Yuri ang iyang abaga. Daw gitupsan ang balatian sa ulitawo sa tumang kaluoy nga nagpalandong sa masakit nga hitabo nga midangat sa pamilya ni Salie.

Giwakli ni Salie ang kamot sa ulitawo ug midali pagtindog. Mipadulong siya sa bentana ug gipahiran ang mga luha nga nanaligdig sa iyang kaapingan. Wala mosunod si Yuri. Gipasagdan niya nga mag-inusara ang dalaga aron masinati niini ang mga gutlo sa kamatuoran.

Nahilom sila ug mao na lamay mabati ang hinagtok sa atop sa sin nga matagakan sa mga lugas sa ulan.

Ug miutong pa gayod ang kahilom.

Taudtaod mitindog si Yuri ug miduol sa dalaga. Mituang na niining tungora ang ulan. Nalantaw nilang maluyahon ang dagway sa kahaponon. Nagbarog ang ulitawo sa kilid ni Salie, simpig sa bentana. Wala siya mamilok nga nagtan-aw sa dalaga, nga bisan og nagluha ang mga mata apan nagpabilin gihapon ang katahom niini. “May mahinungdanon kong isulti nimo,” matud sa ulitawo. -- Sumpayan pa