Man Hater

Gula 41

“Bisan kinsa, Allan, dili na luwas karong panahona -- lalaki man siya o babaye,” ni Salie. “Ug kini tungod sa pagsiaw sa mga kriminal nga dili mahadlok mohimo’g salaod.”

Gitutokan siya ni Allan. “Matud mo nag-inusara ka lang sa imong gipuy-an? Pag-amping kanunay. Di ko buot nga may daotang mahitabo kanimo.”

“Salamat sa pahimangno mo,” ni Salie pa, “ug sa kahingawa mo kanako.”

“Sangpita lang ako kun nagkinahanglan ka sa akong tabang. Andam ako sa tanang higayon kun imo akong kinahanglanon.”

“Ingon sa sobra ra kaayo ang pagpakabana mo sa akong kahimtang,” nakaingon si Salie.

Mihun-ag sa kaligdong ang nawong ni Allan. Mikurog ang iyang wait. “Na-naingon ako niini tungod kay...”

“Kay ngano?” gitutokan ni Salie ang ulitawo.

“Tungod kay gihigugma ko ikaw,” nakalighot na gayod ang maong mga pulong sa mga ngabil ni Allan. Nakabaton na’g kaisog ang iyang kasingkasing sa pagpadayag aron kahataga’g kagawasan ang tinuod niyang gibati ngadto sa dalaga.

Wala makatingog si Salie. Nakalitan siya sa gisulti sa ulitawo. Wala siya magdahom nga makahigayon na hinuon si Allan sa pagpangulitawo kaniya. Namula ang iyang nawong.

“Pasayloa ko, Salie,” mapainubsanon nga namulong ang lalaki, “nga nakasulti kanimo sa matuod kong gibati. Nasayod ako nga dili pa karon ang hustong panahon sa pagsulti niini kanimo apan wa na nako kapugngi ang akong kaugalingon.”

“Wa ka sab diay kalainan sa ubang mga lalaki, Allan!” misurok ang dugo sa dalaga. “Mapahimuslanon ka sab diay! Gipahimuslan mo ang pagpakig-uban ko kanimo!”

“Nasayop ka, Salie,” sa ulitawo nga tugob sa kamatinud-anon. “Tinuod nga gihigugma ko ikaw. Andam ako manalipod kanimo hangtod sa akong kamatayon aron pagmatuod sa kalunsay sa akong pagbati alang kanimo.“ -- Sumpayan pa